Sabitlenmiş gönderi
Secde eden alnımı,
Şarap içen dudaklarımla öpmek istedim.
Sayfa 49
Ne mutlu dünyaya hiç gelmemiş olana.
~ Ömer Hayyam
Okur Takip Önerileri
İlim ehlinin gözden düştüğü bir devrin kurbanlarıyız…
Geçmişin seslerinden başka bir şey işitmeyip çocukça bir umudu besleyebilmek, ısrarla bir hayali içimde büyütebilmek için insanlardan uzaklaştım.
Kendi yaşamıma zerre kadar değer vermezken yaşamayı hiç bu kadar istememiştim.
İnsanın yaşamında her şeye değecek, bu uğurda ölmekten kaçınmayacağı bir şeye yol açacaksa; sevmek, sevilmekten daha iyi be güzeldi.
Sanki bütün yaşamları boyunca mikrop kapar gibi zulüm ve kötülük kapmışlar ve yaşarken sevilmedikleri gibi sonunda da sevgisiz ölüyorlar.
Ve dediği gibi de Tanrı kendisinden ölmesine izin vermeyecek ölçüde nefret ediyor gibiydi.
Yaşam ona karşı adaletsiz olmuştu. Onu şu an olduğu gibi biçimlendirerek ona pis bir kazık atmıştı ve o günden beri de pis kazıklar atmayı sürdürmüştü.
Kimden nefret ettiğini tahmin etmek kimden etmediğini tahmin etmekten daha kolaydı.
Çünkü içinde onu bütün dünyadan nefret etmeye yönelten habis bir şeytan görmeye başlamıştım.
Yaşamın kendisi tatminsizliktir, ama ölümün yolunu gözlemek budan daha büyük bir tatminsizlik.
Sanki yüz hatları, kurnazlıkla alt edip ardında bıraktığı dünyaya şeytani bir sırıtış içinde donup kalmış gibiydi.