Sürekli yaşanmasına rağmen, nedense birinin en uygunsuz zamanlarda, üstelik hiç beklemediğimiz bir şekilde yanı başımızda öleceği aklımızın ucundan geçmez.
Bazen bir kuyuya benziyor hayat;kör ,pis,zehirli bir kuyuya.Boğuluyorum,ölüme koşacak mecalim kalmıyor,kimseyi görmüyor gözüm.Sevdiklerim yabancılaşıyor .Kitaplar tuğla oluyor birden.Dostlarımın sesini tanımıyorum.Varlığım bir tele asılıyor.