Anlamsızlığın bir anlamı vardı, bir adı vardı; hayat diyorlardı buna.Her sıradan sözcük gibi ,içine girince, yineleyince bir şey ifade etmiyordu.Sıradan olmayan sözcükler arıyordum.Yoktu.Çevremdeki insanlar, sözcükleri kendilerini iyi hissetmek, çıldırmamak için kullanıyorlardı.Aslında hepsi de evreni saran boşluğa aittiler ama bunu kabul etmektense, o boşluğa bir anlam yükleyip varlıklarını birbirlerine onaylatmayı yeğliyorlardı.