Gece mavisi
Yıldızlı göğün koynunda
Uzanırdım is kokan kaldırımlara.
Yorgana sarılır gibi sarılırdım
Gecenin kaskatı kesilmiş karanlığına.
Isıtır diye iç geçirirdim,
Buz gibi
Üzerime çökmüş
Karanlığın ıssızlığını.
Bilimi bile kapitalizmin köpeği haline getirenler acaba utanıyor mudur. İlaçları bile iyileştirmek yerine hastalağı idare edip ilaça muhtaç ettiren bir gücün hükmü boyunduruğundatız. İnsanlar sağlıklı yaşasın için değil sürekli bana muhtaç olsun diye üretenler, bugün değilsede yarın illaki. Birileri dur diyecek.
99 depreminde çocukluğumu 2023 depreminde gençliğimi gömdümbir biri ardına yıkılan bina enkazlarının altına.En renkli anların hayalini kurmayı hayal ettiğim anları kap karanlık Geceler ve her yeri toz dumana boğan yıkıntılara bıraktım. Üzülmeyi geçtim, acının katlanmaz yükü yüreğümdeki küfeyi tonlarca kaya ile doldurmuş gibi. Taşıyamıyorum. Günah keçisi kim. Günahkar kim. Sen bi ben mi biz mi. Yoksa kapitalist köleler mi?