"Can we change our futures? I... I don’t know. The only thing that I know for sure... Is that you are the best thing that’s ever happened to me. I miss you dreadfully."
Birileri yanına gelip de, "Tamam, artık kendini bırakabilirsin. Ben seni tutarım," diyene kadar ne kadar hızlı koştuğunu, ne kadar çok çalıştığını, ne kadar bitkin düştüğünü fark etmiyor insan.
İnsanlar medeniyetlerinin bedelini böyle ödemiş, medeniyeti yaratmak için gerçek benliklerinin kapılarını kapatmışlar. Bu yüzden de kaybolmuşlar, benim anladığım bu.
Yine de uyumaya korkuyordum, çünkü uykuya daldığım anda yaralarım iyileşecekti ve o sırada bunun olmasını istemiyordum. O sırada acıda tuhaf ama gerçek bir teselli buluyordum.