Kitap bitti ama kendimi allak bullak hissediyorum. Kelimenin tam anlamıyla, allak bullak.
Yazarı zaten severim, birkaç tane kitabını okudum hoşuma gitti ama Verity hakkında gördüğüm yorumlar, okuduğum incelemeler daha kitabı okumaya başlamadan beni heyecanlandırdı. Geç de olsa okuma fırsatı buldum ve asla pişman değilim.
Normalde Colleen Hoover aşk temasının arkasında travmatik yan olaylar işlemeyi sever. Karakterleri şimdiki zamana gelene kadar mutlaka bir şeyler yaşamış olur. Bunda da buna yakın bir tema vardı ama bu sefer travmatik yan olay vermenin yanı sıra bize travmanın kendisini de vermiş oldu.
Gerilim türü okuyan bir insan değilim, bu zamana kadar sadece Becca Fitzpatrick okudum ve evet, o kadının okurken okuyucuyu gerdiğini düşünürdüm. Ama fikrim Verty'i okurken fazlasıyla değişti çünkü bazı sayfaları elim kalbimde okudum ve durup derin nefesler aldığımı fark ettim. Tavsiyemdir, kitabı okuyunuz. Bu tarzı seven sevmeyen için kitabın içindeki ters köşeler sizin adınıza iyi bir deneyim olacaktır.
Kitabın içeriği hakkında kitabın açıklamasında yeteri kadar yazı mevcut. Fazlasını öğrenmek istemeyin, spoiler almayın, ben her ne kadar spoiler sevsem de hiçbir koşulda kitap hakkında bilgim olmadan, özellikle de spoiler almadan bu kitabı okudum ve şu an içinde olduğum hislerden çok memnunum.
Etkileyici bir kitap, fikirler ürettiğiniz ama yazarın bu fikirleri teker teker çürüttüğü bir roman.
Okuyun, okutturun.
