Zehra ERBEK
@Zehra_ERBEK
Türk Dili ve Edebiyatı
Lisans
Yalova
Batman, 14 Temmuz 1999
228 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu kentin ne çatısını aydınlatan ayları sayabilirsin, ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi...
Bir kitap okudu
430 syf.
9/10 puan verdi
·
13 günde okudu
Bizi kitaplar olmadan kendi halimize bırakırsanız; kafamız karışır, kayboluruz...
Sayfa 191 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
...çünkü hepimiz yaşamdan uzaklaşmışız, hepimiz öyle ya da böyle topalız!
Sayfa 190 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Ben "huzura" karşı bir özlem duyuyordum, yeraltında yalnız başıma kalmak istiyordum.
Sayfa 185 - Ren YayınlarıKitabı okudu
"Dünya cehenneme mi gitsin, ben çayımı mı içmeyeyim? Bence dünya herhangi bir zaman cehenneme gidebilir, ama ben her zaman çayımı içmeliyim."
Sayfa 179 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Ruhumda bir şeyler kabarıyordu, azalmadan kabarıyordu, anlamsız derecede kabarıyordu ve sakinleşmeyi reddediyordu.
Sayfa 160 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Sonra yastığına biraz daha sıkı bir şekilde yapıştı: Orada bir başka insanın olmasını istemiyordu, kimsenin onun işkencesi ve gözyaşlarını görmesini istemiyordu...
Sayfa 153 - Ren YayınlarıKitabı okudu
"İşte bu, senin dünyadaki anılarının sonu olur. Diğer mezarlar; anneler, babalar, çocuklar tarafından ziyaret edilirken seninkisi... Bir tane bile gözyaşı dökülmez, bir kişi bile iç çekmez, bir dua bile okunmaz, dünyadaki kimse senin mezarının başına gelmez; senin ismin dünyanın üzerinden silinip gider... Sanki hiç var olmamışsındır, sanki hiç doğmamışsındır!"
Sayfa 152 - Ren YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar kendi kederlerini saymayı severler ama mutluluklarını saymayı bilmezler.
Sayfa 142 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Bugün ölen kişi gibi bir gün sen de öleceksin!
Sayfa 134 - Ren YayınlarıKitabı okudu
Bunu ya düzelteceğim ya da bunu düzeltmeye çalışırken bu yolda bu akşam öleceğim!
Sayfa 122 - Ren YayınlarıKitabı okudu
"Ara sıra bir düşünce kalbimi en derin, en zehirli şekilde deşiyordu: On sene, yirmi sene, kırk sene geçebilirdi ve kırk sene bile bu anlarda yaşadığım küçük düşmenin, bu en kirli, en saçma, en korkunç anların silinmesine yetmeyecekti."
Sayfa 118 - Ren YayınlarıKitabı okudu
"Yüzüme alaycı bir şekilde gülüyorlardı, kendi yüzlerinin ne kadar aptal olduğunun farkında değillerdi!"
Sayfa 99 - Ren YayınlarıKitabı okudu
"Çevremdeki herkesten çok daha zeki, çok daha kültürlü ve çok daha soylu olmama rağmen; başkalarının yanında ezilen, onlar tarafından horlanan, hakkını aramaktan yoksun, zararlı, iğrenç bir sinekten başka bir şey değildim kendime göre; bunu sürekli çok derinden bir şekilde hissediyordum, bundan dolayı amansız bir aşağılık duygusu içimi doldururdu. Neden bu işkenceleri kendi içimde biriktiriyordum?"
Sayfa 77 - Ren YayınlarıKitabı okudu