İçinde sevgilinin hatırası yaşıyor diye kalbim çarpmaya devam ediyor çünkü, hasretiyle yanıyor, yanıyor... Sevgiliden geçmiş zaman kipiyle bahsedeceksem, dursa da olur o kalp.
Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatamadan ölmeyi arzulayan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey
"Evet öldüreceğim. Çoktan başladım bile. Öldürmek derken öyle Buck Jones'un tabancasını alıp dan diye öldürmeyi kastetmiyorum. Öyle değil. Kastettiğim onu kalbimde öldürmek. İyiliğini istemekten vazgeçmek. Derken bir gün ölüp gidecek."
"Ben senin yanından bir daha hiç ayrılmak istemiyorum, biliyor musun?"
"Niye?"
" Çünkü dünyanın en iyi insanı sensin. Senin yanındayken kimse bana zarar vermiyor ve kalbimde mutluluk güneş gibi parlıyor."