Hayat, magmanın tabanları yakmaya başlayacağı güne kadar var. Daha sonrası yok.Küllerin aşkları, dostları olmaz.El ele bile tutuşmazlar. Rüzgâr izin vermez. Savrulurlar. İnsanlar gibi. Bronzlaşmış tatilcilerin tanımadıkları denizlerin akıntılarına kapılmaları gibi... Yanık kokan bir dünya. Tüten Dumanlı bir hayat. Cehennemden biraz daha serin bir dünya...