Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gamze ŞİMŞEK

Gamze ŞİMŞEK
@_Gamzee_337
Kafasındakilerden kaçıp kitaplara sığınan bir öğrenci ve fikirleri...
Parmak izlerimiz dokunduğumuz hayatlarda iz bırakır.
Reklam
KALBİN HAYKIRIŞI
Her şey karmaşanın düzenine kapıldı, gidiyor. Her kurtuluş çabası daha da batmama neden oluyor. Gözler her kapandığından aynı olay oluyor. Hep aynı şeyleri düşlüyorsun. Herkesin düşlediği şeyleri. Özel olmayan birçok kişinin yaptığı ve hâlâ yapabildikleri şeyleri yapmak istiyorsun. Ama hayat bu kadar mı? Herkes aynı geldi aynı mı gidecek? Diğerlerini bilmem ama ben sorumluluk istemiyorum daha fazla. Sadece kitap satırlarında veya ancak yıllar sonra değeri bilinecek bir tablonun içinde dünyayı izlemek istiyorum. Sevilmek ancak sevmemek, kalabalık ama yalnız olmak, huzurlu ama melonkolik... Keşke bu kadar olsam. Keşke mutluyken mutsuz, üzgünken neşeli olmak istemesem. Keşke yerin en derinliklerinde herkesin mutlu olduğunu bilerek tek başıma yapayalnız yaşasam. Sadece ben ve kitaplarım...
Bence en kötüsü de iyi bir şeyler yapmaya çalışırken yanlış anlaşılmaktır.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İnsan tuhaflıkları
Doğduğumuz anda öleceğimiz tescillendi ve ailemiz buna delicesine sevindi. Öldüğünüz anca sonsuz bir hayat verildi ve herkes buna hunharca ağladı. Her doğum gününde ölüme daha da yaklaştık ama herkes bunu hediyeyle karşıladı.
BİR ÇOCUK SEVDİM.
6 yaşındayım sanki. Balkonun demirlerinden ayaklarımı sarkıtmışım. Suratımda tokat izi... O kadar küsüm ki, kendimle bile konuşmuyorum.
Reklam
Her sabah nereye gittiğini bilmeden bir işe giden, her akşam nereden çıktığını bilmeden bir işten çıkan , sevmediği hayatı yaşayan, sevmediği işi yapan , sevmediği kişilerle yaşayan, gelip geçen bütün ölü kentlerin, ölü doğmuş çocukları... MAKSİM GORKİ