“…Yasemin beşiğimin altına gömecekler beni, orada uyuyacağım ve çürüyen bedenimden dağılan zerreler bütün çiçekleri besleyecek; bak…” diye sürdürdü konuşmasını, bir demet çiçeği yanaklarına sürerek, “gelecek yıl bunlarla eski dostunun ruhunu da koklayacaksın; ruhum bu kokuyla birlikte beyninin kıvrımlarına, liflerine dolanarak sana güzel şeyler düşündürecek, beni düşündürecek.”