Akılla anlaşılmayan bir bilgi şahsen bana, benim yüreğime hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde verildi, bense ısrarla bu bilgiyi akıl ve sözlerle ifade etmek istiyorum.
Çevremdekileri sevmem ve öldürmemem gerektiği sonucuna aklımla mı vardım? Bana bunu çocukluğumda söylemişlerdi, ben de sevinçle inanmıştım, çünkü bana söyledikleri şey benim ruhumda vardı zaten. Peki bunu kim ortaya çıkarttı? Akıl değil. Akıl, var olma savaşını ve isteklerimin yerine getirilmesine engel olan herkesi öldürmeyi gerektiren yasayı ortaya çıkarttı. Bu aklın sonucudur. Oysa başkasını sevmek akıllıca bir şey olmadığına göre, bunu akıl bulmuş olamaz.
Eğer iyiliğin bir nedeni varsa, o artık iyilik değildir; eğer iyiliğin bir sonucu, yani ödülü varsa yine iyilik değildir. Demek ki iyilik, neden ve sonuç zincirinin dışındadır.