Mehmet Özdemir
@___Mavihuydurbende
Dünyaya masalını düşmeye gelirmiş insan...
law
Lisans
Aydın - İzmir - Girne
Van, 15 Mart
29 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
İnsan, karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır.
#Sigmund Freud
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Hepimiz sırtımızda ve elbiselerimizin altında , gözlerimizin içinde bir müstakbel ölü gezdirmiyor muyduk ? 🍃🍂
Evsiz ve sokaksız bir şehir
Tonla ümit, tonla keder.
Nazım Hikmet Ran
Okur Takip Önerileri
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Şimdi gölgeler de insanlara benziyor
yarısı karanlık, yarısı kiralık
herkes içinde üç-beş yalnız besliyor
herkesin gözü başkasının yalnızlığında
bir 'çıt' yeterdi oysa bir insanla
bir 'çıt', açılıp kapanmaya
şimdi herkesin ortasında
şimdi bir insanın ortasında
çat çat çat
çarpışan üç-beş yalnız
üç-beş yaralısı var herkesin hayatında
ve yalnızca bir cümlesi:
Biz çok yalnızdık!
Ve galiba yalnızlığın bol gelmesinden
içimizdeki bu kalabalık
öyle korktuk ki yalnızlığımızdan
kimseye bırakmadık!
Haydar Ergülen
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
kelimeler önümüze çıkıyor sevgilim
uykumuzu bölüyor
buradan çocukluğumuza kadar
buradan çocukluğumuza kadar bir telaş
içi boş kuşları kovalıyoruz
ve bir sebep arıyoruz
herkese küsmek için
hemen o cumartesi buluyoruz,
hemen o pazar
yaşamak çukur yerlere doluyor diyorlar
bu yüzden yıkıntıya dönüşse de yaşıyormuş insan
ama hep yıkıldığımız yeter sevgilim,
biraz da kekik toplayalım
kıymetini bilmediğimiz şeyler var...
Barış Bıçakçı
🍂🍁
youtu.be/Ck3qsT0aOcQ
inanalım
soğuk mevsimin başlangıcına inanalım
düş bahçelerinin yıkıntılarına inanalım
işsiz devrik oraklara
ve tutsak tanelere.
bak nasıl da kar yağıyor...
Furuğ Ferruhzad
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Ve sen sonunda bir gün çıkar gelirsin diye,
Çok şeyin adı küçük yazıldı;
Sayfa 210 - Yapı Kredi Yayınları 37.BaskıKitabı okudu
Maskeli balo...
Paris’te seyrettiğim bir müzikli oyun: “Mösyö Karnaval.” Aznavour’un yazdığı şarkılarda “Yaşam karnavaldır” diyordu Guetary. Eğlenmek, gülmek gerek, boş vermek gerek diyordu…
Kendi yaşantılarımı düşündüm. Bulunduğum çevreleri, işyerlerini, tanıdığım insanları… Boş verebilseydim, aldırmaz olsaydım, üzülecek yerde gülseydim!.. Ama yapamadım, anlamamıştım yaşamın bir maskeli balo olduğunu. İnsanların her gün, her an suratlarına yeni, değişik maskeler taktıklarını. İnsanların tek yüzlü olmadığını. En yakınından en uzağına kadar… Kendime çeşitli maskeler hazırlamalıymışım!.. Boy boy renk renk… Yerine göre kullanmalıymışım. Çıkarıma göre… Güleç, kızgın, memnun, üzüntülü, acımaklı, mağrur, perişan, dalkavuk, aşağılık… Hepsinin bir yeri bir zamanı vardı. Olmadı, yapamadım. Hep kendi yüzümü taşıdım. Binbir maske kullanan insanlar arasında maskesiz biri yaşayabilir miydi, dayanabilir miydi?..
Derken bir şiir hatırıma geliyor… Behçet Necatigil’in “Maskeli Balo”su… Şu şairler, her şeyi düşünmüşler bizden önce. Duymuşlar, yazmışlar… Kaç yıl önce yayınlamış bu şiiri Necatigil? Bugün, şu şarkının beni sürüklediği yaşam düşlerini o yıllarca önce duymuş, yazmış…
“Siz yine o maskeli balodan döndünüz – Ben bu ismi verdim hayata – Duracak haliniz yok ayakta – Soyunup dökününüz – Siz kurtoğlu kurtsunuz – Bir ben biliyorum sizi – Bir ben görüyorum kuzu postuna girdiğinizi – Bravo, yine nasıl da yutturdunuz.”
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
(...)
bir gün gelir de
ölüme yenilirsem eğer
-yenileceğim demiyorum
yenilirsem eğer-
deyin ki, erlerindendi
eşit olmayan bir savaşın
kılıcı sözcüklerdi,
kalkanı sevgiler..."
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Ah benim nergis kokulu cehaletim
Bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
Didem Madak
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana.
Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?
...
İçten olalım.
İçten olalım,
Bankada da bir ağacın altında da içten olalım.
...
Geçmiş artık canlı değil.
Geçmişte kuş şakımıyor.
Geçmişte rüzgâr esmiyor.
Geçmişte çamın yeşil penceresi kapalı.
Geçmişte bütün kâğıt fırıldakların yüzü tozlu.
Geçmişte tarihin yorgunluğu kaldı.
Geçmiş dalganın hatırasında,
Sahile vurmuş hareketsiz soğuk sedeflerdir.
Sohrab Sepehri
Mehmet Özdemir tekrar paylaştı.
Dünya bitti, diyecek bir gün zamanın sahibi
Gövdem bir yaşama acısı, geleceğim yanına
Taşa, toprağa, ota, böceğe
Karışa dönüşe yeniden başlayacağız hayata.
Şükrü Erbaş