35 günde bitirebilmişim. Güneşe bakmak hakikaten zor olsa gerek. Derinlerde ölüm korkusu ile yaşıyoruz, zaman zaman ciddi şekilde hayatımızı, ilişkilerimizi etkiliyor hatta. Yalom'u sevip sevmediğim konusunda kararsızım, bir kaç kitabını daha okuyunca emin olacağım.
Ölümle yüzleşmek yazılması en zor konulardan biri olabilir sanırım.. Farkında olmadığımız davranışların altında ölüm korkusu olması beni şaşırttı ilk aklıma gelen konulardan; örneğin ergenlerin ilk ölümle tanıştığı, kavradığı yaşlarda bunu savaş temalı video oyunlarla yansıtması.
Kitabın ilk bölümleri ağır aksak ilerledi, tamamen benimle alakalı olsa gerek. Çevremdekilerin ölümleri beni daha çok korkuttuğu için ilk başta tam anlamlandıramadım bazı seans öykülerini vs.
Varoluşçu terapiyi kavramak için çok güzel örnekler var.
Tek içime sinmeyen kısmı, daha doğrusu üzüldüğüm, din ve psikiyatriyi asla bağdaştıramaması. Bir olumlu etkisi olduğunu kabul ediyor fakat "yetersiz avuntu" olarak görüyor. Muhafazakar danışanlarına olumlu yaklaşmaya çalışması güzel, yine de özellikle ölüm konusunda verilebilecek en güzel cevabın hatta tek cevabın bir yaratıcı olduğu fikri olması gerçeği maalesef kitabı bu konuda yetersiz kılıyor. Her ne kadar psikoloji için önemli bir yeri olsa da bu yadsınamaz...
Yalom okumaya devam ederim diye düşünüyorum. Kitabı genel hatlarıyla sevdim, psikolojiye meraklı her insan da faydalanır..
