Ne kadar zaman geçerse geçsin bazı acılar hep tazedir. Hiç bayramlık giymemiş,ellerine kına yakılmamış, bayram sabahını hiç heyecanla beklememiş, hiç bayram sabahına zorla uyandırılmamış, hiç zorla akraba ziyaretine gitmemiş gibi... İki yıl oldu ama nasıl oldu o bayram sabahları beni nasıl itti kendinden sabah olmaması için kaç dua ettim içimden. Küçücük çocukları bile kıskandı gönlüm bazen. O nasırlı ellere dudak değdirmeden bayram gelmiyor bizim eve... İlk babamla bayramlaşmadığım bayramı bayram saymıyor gönlüm hala... Bayram babalı evlere gelir demi babası olmayana ne gelinir ne de bayramda baba olmadan bir yere gidilir... Gölgen gittiğinden beri bayram hep sıradan bi gün gibi...
Çok şey sığdırdık şu küçücük kalbe ihaneti acıyı hüznü ölümü daha nicesini gördü hissetti ama hala atmaya devam etti biz diz çöktürdük bu bedene kalp hala atarken ruhu bedeni bir bir gömdük bu alemde..
Sen çocuk... Sana içimin sevgisi o kadar çokken sesimin bu denli yükselmesi çaresizliğimden... Ruhum çatlamaya başladı insanlığım sızıyor bedenimden...