Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Gülce
Gülce
@_oylesine
462 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İlk defa okuyor gibi tekrar tekrar okuyabilmeyi dilerdim...
Kitaplar hakkında çok iddialı konuşmayı sevmem, çünkü her okurun tarzı, beklentisi, satırlarda görmek istediği duygu-fikir, kitaptan alacağı kazanç farklıdır ama bu kitap için "mükemmel" ifadesini kullanmadan geçemeyeceğim.
Üstelik daha önce başladığım, ilk sayfalar ilgimi çekmeyince okumak istemeyip kenara bıraktığım sonra tekrar elime aldığım bir kitap.
"İhtiyacım şimdiymiş, uygun zaman şimdiymiş demek ki" diyorum kendime.
Belki daha önce okusam şimdi gördüklerimi ve anladıklarımı farkedemeyecektim.
Bazen nefesimi tutarak, bazen kapanan gözlerimi zorlayarak, bazen boğazımda yumru gözlerimde yaşla okudum. Duygusal bir eser olduğu için değil, kendime dair çok yer bulup, kendi handikaplarımı çözme konusunda ışık bulduğum için.
Fikren muhalif olduğum yerlerde kendi kendime -sesli- "ama Nietzsche şöyle şöyle olmaz mı?" diyecek, itiraz edecek kadar kapıldığım bir kitap oldu.
Tek cümleye sığdırmam gerekse "Ruhsal özgürlüğün anahtarı" derdim.
Aaahh evet, mükemmel olduğu konusunda tereddüt duymuyorum. Kitabı ilk defa okuyor gibi tekrar okuyabilmesi dilerdim ...
Neden kitaplara yenilir insan?
Kitabın bir yerinde "Hiç kimse ağlamadı ardından. Kuşlar da sessizce uğurladılar kendisini evin saçağından." yazıyordu.
Ben ağlardım, ardında ağlayacak kimsesi olmayan herkes için, hayatı öğrenmeden ölen her çocuk için, yurdunu yitiren herkes için, dişlerimi sıktım çoğu yerde.
Kitabın sonunda ne hissi kalmış bana diye kendimi yokluyorum, vazgeçmemeyi ve sevginin nasıl da iyileştirdiğini buluyorum geride.
Hayat daha yaşanılır olabilecekken insanlar neden çirkinleştirir ki, neden sınırlar ve fikirler milyonlarca insanın canını alır ki? Savaşlar neden var? Neden kitaplara yenilir insan?
İlle okumalı...
Kitabı yarıda bırakmak çok rahatsız etse de, zorla okumaya çalışmanın daha çok rahatsız ettiğine karar verdim.
Aynı cümleler hatta aynı kelimeler etrafında dönüp durulmasını sevmedim. Güzel bir cümle bulunca ahhh işte değişiyor, toparlıyor dedim ama yine aynı döngüde buldum kendimi.
Ömür kısıtlı, başka kitapların zamanını ç/almayayım.
Okur Takip Önerileri
Zamanlama muhteşem oldu, sana bir de şarkı hediye ettim
Bir kitabı ne kadar beğendiğimizin cevabı ne zaman okuduğumuzla da ciddi alakalı oluyor. Ruh halimizin o satırlara ihtiyacı olup olmadığı veya ne kadar ihtiyacı olduğu, kitabın bize bir pencere açıp açmamasında en büyük etken sanırım.
Velhasılı iyi ki -şimdi, bu günlerde - okumuşum.
Öyle okkalı cümlelerin olduğu, ağır bir kitap değil, fizik-metafizikle alakalı birkaç cümle dışında gayet olağan belki basit cümle kurguları ama hayat da bu değil mi zaten.
Ana fikir itibariyle Simyacı kitabını çağrıştırdı.
Hayatlarımıza sakince tekrar bakıp, sımsıkı sarılacağımız umuduyla diyeyim.
Ha bir de, kitabı kapatınca içimden söylemeye başladığım şu şarkıyı kitaba ve bu kitabın okurlarına hediye etmek istiyorum, içimden kısık sesle söylemiş olsam da dinlerken son ses
youtu.be/1wmBD-zd3UU
Başka yol mu var?
İncecik bir kitap, upuzun bir yol. Düz yol da değil üstelik, yokuş tırmanıyorsun, durup soluklanıyorsun, birden hava kararıyor, birden ilerde ışık beliriyor.
Çok dokundu bana mısralar.
Yanında olmak istedim, "Bak ben de güçsüzüm, üzülme-üzülmeyelim. Aslında herkes biraz güçsüz, biraz yalnız, biraz eksik. Bazılarımız biraz daha fazla sadece." demek istedim.
Raflardaki renkli reçellerden bir dilim ekmeğe sürüp vermek istedim, çocukluğunun şekerlemesinden uzatıp saçlarını okşamak istedim. Bilmiyorum, sadece iyi olmasını istedim.
Sanki o iyi olursa ben de iyi olurmuşum gibi. Belki onun için belki kendim için istedim.
Mısralarda kaybolup mısralarda bulunmaktan başka yol mu var...?
Bitti, kenara koymak istemedim, altı çizili cümlelerde dolandım durdum.
Dünü anlatmış bugün ile,
Bugünü anlatmış dün ile.
Evet işte tıpkısının aynısı diyorsun, nasıl vurmuş inceden, nasıl sermiş her şeyi ayan beyan hiç göstermeden...
Kendimi gördüm satırlarda, 309 yıl uyumasa da o değerde gördüğüm vazgeçmeyenleri, yolundan dönmeyenleri.
İnsanın en büyük tekâmülü kötülük konusunda olmuş ve olacak korkarım ki. Yıllar değişmiş ama cehalet ve nefret her dönemde aynı kalmış.
İşte buuuu dediğim satırlar oldu, gözlerimin dolduğu, kalbimin küt küt çarptığı, okuyamayıp kaldığım, ah edip daldığım satırlar.
Bundan önceki kitabı çıktığında Mersin'deydim, hayat normaldi, bugün yaşadıklarımız hayalimize uğrayamazdı.
6 yıl sonra Ankara'da yeni kitap, ne çok şey sığmış iki kitap arasına.
Bir sonrakine -kim bilir- ömür varsa, nerede ve ne hâlde.
Kalemine ve yüreğine hürmetle...
Hangi kitabını okusam "işte bu, diyorum, en güzeli bu."
Sonra hızla zihnimi ve yüreğimi iş başına çağırıyorum, 'bulun cevabını, bir insan bunları nasıl yazabilir?'
Cevabını Sayın Şükrü Erbaş'ın da bildiğini sanmıyorum.
Kitaba başımı yaslayıp uyusam... Çünkü şimdi en güzel yazılan kitap bu...
Söyle Şehrazat kelimelerin dünyası neden uzakta?
Okunmalı
Kaçımız hatalarımızı, eksiklerimizi, yapmadıklarımızı, ağlatıp incittiğimiz yüreklere kör olmanın yolunu İçimizdeki şeytan, ah bu içimdeki karanlık taraf diye açıklamadık ki?
İlla cümle kurmaya gerek yok, kaçımız mücadele etmek yerine, şeytana yüklediğimiz eksiklerimize, yanlışlarımıza sığınmadık ki?
Bir devrin hezeyanları, aynı evde yaşayan ama birbirinden kopuk aileler, üç beş kuruş için yerlere kadar temenna ile eğilenler, mağrur duruşun anlamından dahi uzak insanlar. Birbirinden farklı, hepsi hayatımızın gerçeği olan karakterler.
İş olsun diye okunmaz bir kitap.
Bakmak lazım, ne kattı bana, ne öğrendim? Macide'nin dik duruşunu, Ömer'in gel-gitlerine rağmen ayağa kalkma çabasını, Bedri'nin safiyetini ve Nihat ruhluların şu dünyayı nasıl kararttığını öğrenmiş miyiz?
Ben neyim, neredeyim, İçimdeki Şeytan'ı ne kadar zaptedebiliyorum diye sorduğumuzda cevabı huzursa doğru yoldayız. Yürümeye devam...
