Ama sanırım en kötüsü beklemekti. Ne beklediğimi bilmeden beklemek. Hayat akıp giderken boşa aktığını bilmek, ama bir şey yapamamak. Bir işaret gelene kadar öylece durmak.
Şimdi dönüp baktığımda hayatımın uzunca bir bölümünü bekleyerek geçirdiğimi görüyorum. Bekleyerek ve arayarak… Oysa her ikisi de kalbimi sıkıştırır, nefesimi daraltır.
Yaşamak pek çoklarına göre kıca bir hisse senedi, bana göreyse karşılıksız çekti. Vaat edileni bulamamış ve aramaya da niyeti olmayan bir faniydim. Gelecek günlere dair herhangi bir planım ya da arzum yoktu.