Ama sanırım en kötüsü beklemekti. Ne beklediğimi bilmeden beklemek. Hayat akıp giderken boşa aktığını bilmek, ama bir şey yapamamak. Bir işaret gelene kadar öylece durmak.
Şimdi dönüp baktığımda hayatımın uzunca bir bölümünü bekleyerek geçirdiğimi görüyorum. Bekleyerek ve arayarak… Oysa her ikisi de kalbimi sıkıştırır, nefesimi daraltır.