İnsanın bilmesi gereken tek şey,
bir şey bilmediğini bilmesidir.
Sayfa 209Kitabı okudu
Eğer ölüm olmasaydı, hayatın hiçbir zevki olmazdı.
Sayfa 200Kitabı okudu
Sende seni, sende seni!
Bil ki budur ”allemenî”
Birleye gör can u teni,
Bak, iki göz bir görüyor!
Sayfa 146Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
- Azîzim, insanlar mantığı, ne dediklerini temyiz etmek için değil, her dediğini mantığa uydurmamak için icat etmişler!
Sayfa 139Kitabı okudu
Bu hayatta yok vefa
Her günü derd ü cefa
Sen, ey müştak-ı sefa
Ömrünü etme heba.
Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!
Sayfa 57Kitabı okudu
Bu fenâ mülküne ibretle nazar kıl, ey cân!
Gafleti eyle hebâ, hâli değildir meydân,
Hani Sultan Süleyman, hani İskender Han,
Sad-hezâr ömrü sürûr ile geçirsen bir ân
Ne güle, bülbüle bakî, a gözüm bâğ-ı cihân,
Kime yâr oldu? Murâdınca felek-i devr-i zamân
Ey can! Yok olacak bu âleme ibretle bak. Gafletten kurtul, meydan boş değildir. Sultan Süleyman ve İskender Han neredeler? Yüzbin senelik ömrü neşe içinde geçirsen de, aslında hepsi "bir an"dan ibarettir. A gözüm! Cihan denen bu bahçe ne güle, ne bülbüle kalacaktır. Zaten felek, kime isteğine göre yâr olmuştur?
Sayfa 38Kitabı okudu
Şimdiye kadar kim bilir kaç hayvan yükü kitap okudun, ne anladın? Hiç.
Sayfa 35Kitabı okudu
Hiç şüphesiz hüzün, sevinçten daha bulaşıcıdır.
Sayfa 27Kitabı okudu
Ömür biter umut bitmez.
Sayfa 121Kitabı okudu
Özgün fikirlerimiz olmasa da çok konuşuyor, az iş yapıyoruz. İş yapmak mesuliyet getiriyor. Bir bakıma mesuliyetten kaçıyoruz. Mesuliyet bir isyan ahlâkı ister.
Sayfa 108Kitabı okudu
Biz böyleyiz işte, ikinci el bir hayata evet demişiz. Varoluşçuluk, sürrealist, bugün için postmodernizm hep öyle. Çıkara çıkara Türk Einstein’ını, Sivaslı Sindy’yi çıkarıyoruz. Gelişen bir şehrimizi “Doğu’nun Paris’i” ilan ediyoruz. Kendi varlığını, inancını, kültürünü, tarihini inkar eden, redd-i miras edenin sonu budur. Kendini hor görenin hali budur. Güven duygusu bir kez sarsılmayagörsün, bir daha zor yakalanır.
Sayfa 81Kitabı okudu
Ömrün çok kısa olduğunu duyuyor, düşünüyor ama az sonra unutuyoruz. İnsanoğlu unutkan ve nankördür. Elindekinin kıymetini bilmez, kaybedince mızıldanır. Biz her zaman bu işi bir hatırlar, bir unuturuz. Sürekli hatırda tutmak velilere mahsus. Ölmeden ölenlere. Bizim gibi faniler hep unutacak ve yeniden hatırlayacak.
Sayfa 50Kitabı okudu
“Dünya bir gündür, o da bugündür.”
Sayfa 48Kitabı okudu
İstanbul böyledir. "Yaşanmaz burada" der, çeker gidersin; üç gün geçmeden özlersin.
Sayfa 9Kitabı okudu