"Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında
Bir teneffüs daha yaşasaydı
Tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür.
Devlet dersinde öldürülmüştür.
Devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:
Maveraünnehir nereye dökülür?
En arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:
Solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine!dir
Bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor
Bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:
Yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım
O günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik
Yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazdırmıştır.
Ah ki oğlumun emeğini eline verdiler
Arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:
Aldırma 128! İntiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında
Her çocuğun kalbinde kendinden daha büyük bir çocuk vardır
Bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek."
Sayfa 58 - Yapı Kredi Yayınları - 15.baskıKitabı okudu
İlk aşkımdan arta kalanlar bunlar mı olmalıydı? Nice yıllar neler kurdum kendimce, neler umdum! Sabırla bekledim o hiçbir zaman gelmeyecek olan geleceği. Hangi biri gerçekleşti düşlerimin?
Nerede o bakmaya kıyamadığım özene bezene çizgiler, canım gözler, hayranı olduğum lüle lüle saçlar! Ne oldular? O dar tabuta mı sığdı tüm bunlar? O doymak bilmeyen kara toprağa mı bırakıldı?
Neler yoktu ki! Birbirini izleyen karışıklıklar, çarpışan zıt duygular, kuşkular, umutlar, sevinçler, acılar... Ne ilginç, hoş, hareketli günlerdi o günler!.. Çevremde bir tayfun kadar hızla esmişler, içimde dönüp durmuşlardı.