Okuyan herkesin övgüler yağdırdığı Nietzsche Ağladığında sonunda benim de enlerim arasında yerini aldı.
Roman, psikanalizin yeni doğduğu yıllarda birbirlerini iyileştiren hasta F. Nietzsche ve doktor Josef Beurer'i konu alıyor. Hipnoz, konuşma terapisi ve Sigmund Freud romanın diğer ilgi çekici noktalarıydı bana göre. Romanda felsefe, tıp, psikiyatr ve psikoloji hem tartışma hem de beraberlik içindeler. Ne ararsanız var yani :)
Nietzsche ve Breuer’in beni bol bol düşünmeye iten sohbetleri, tek tarafın yardım çağrısıyla başlayan bu serüvende iki tarafın da yolunu bulduğu ve hatta zaman zaman kaybolduğum, kendi yolumda bana da çıkış yolları sunan bu iki harika insanın harmanlanmış olduğu müthiş bir eserdi.
Okuma sürecim boyunca ben de onlardan biriydim, ben de aynı odada, aynı masadaydım.Bende sorular sorup cevaplar aradım. Nietzsche’nin duvar ördüğü duygularına olan merakım roman boyunca devam etti.Hep ‘hadi ama ne zaman ulaşacağım hislerine’ diye söylenip durdum. Breuer’in sıkışıp kaldığını zannettiği özgür hayatına şahitliğim hepsi beni sona koşturan duygulardı. Altını çizdiğim o kadar çok anekdot var ki… Hepsi başlı başına ders niteliğindeydi. Hitap ettiği yaş grubu ve roman karakterlerinin düşünce şekilleri nedeniyle herkese gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim bi kitap diyemeyeceğim. Okumak için bence belli değerleri oturtmuş olmak çok önemli.Okumayı düşünenlere şimdiden keyifli okumalar diliyorum,kitaplarla kalın ♡
