Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
İnsan kimse yokmuş gibi yaşamayı öğreniyor.
Sayfa 15 - 3. Baskı, Everest YayınlarıKitabı okudu
El derdi insanın kendi derdini unutmak için edindiği zevktir.
Reklam
'Adamlardan çektim ama en çok anneme kızıyorum.Annem,ana olaydı, ben bunca eziyet görmezdim.Bir günden bir güne babam döverken araya girmedi.Gir,savun kızını,evladınım ya,benim yerime sen dayak ye gerekirse.Hoş,o kendi payına düşeni yedi çokça. Olsun,insan çocuğu eza çekerken susar mı?Dayak yedim sustu,el kadarken beni işe verdiler,kapıyı ayağa koyup da kızımı göndermem o it kopuğun yanına demedi,tecavüze uğradım ses etmedi.Annem beni savunsaydı belki gene başıma aynıları gelirdi ama derdim ki en azından şu hayatta beni kollayan koruyan biri var.Böyle düşününce üzülüyorum ama ben annemi sevmiyorum.Ölüm döşeğine düşse bakarım da ölse üzülmem.'
gibi düşünceler de var hala neyazikki...
...“İnşallah bu seferki oğlan olur. Kocan onu bu yaşında oğlan babası yapıyorsun diye seni daha hoş tutar. Erkek neticede.”...
Evet, bende de konuşma reflüsü var. Yıllardır laflarımı o kadar çok yuttum ki, yalnız kaldı mıydı böyle içimden çıkıyor laflar. Amaan, elaleme konuşup da ne… Dil kesiiik baş selamet. Kocanla iki laf etmeye kalksan ya azar yersin ya da..
İnsan kimse yokmuş gibi yaşamayı öğreniyor.
Reklam
“Hani evlilik hayali kuran kızlar var ya, ben onların aklına sıçayım. Benim en büyük hayalim boşanmak.”
okuldan eve gitmek istemeyen epeyce çocuk var...
Ayşe Hanım geçti en ön sıraya oturdu, dersin ki göbek bağını okul bahçesine gömmüşüz. Haklı kız, buradaki rahatlık evde yok. Çocuk okula gelip başını dinliyor.
Ben, Osman kızı Leyla, Remzi’nin karısı Leyla oldum. Bana sorsalar, sadece “Leyla” olmak isterim. “Leyla’yla Mecnun” bile değil, düz Leyla...
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.