O sabah hiçbir şey normal değildi.
Ne ben, ne yol, ne insanlar ne de koşullar. Yürüdüm. Keyfimce.
Telaş etmeden, ama ara vermeden. Kulağımı da gözümü de kapayarak.
Yatıya kaldı ömrüm olmadık acılarda
Yorgan döşek
Anladım ki şu dünyada
Damarlarındaki kana ziyâde şeyler de eklemek gerek
Kalbim uyurgezer sanrılarda
Boğuntulu camlarda tütsülenir durur
Nedir nedendir çok mu kötüdür
Ara sıra tökezlemek, diklenmek pahasına
Ancak uçurumlar elverir bana...