“O, evrendeki en güzel şey olmalı!”
Diyor kitabında 
Edgar Allan Poe
Altın Böcek te bulunan Altın böcekten yola çıkılarak yapılan bir define araştırması konu edinilmektedir. Oldukça sürükleyici ve heyecanlı bir anlatıma sahip bir eser. Kısa sürede okunabilir
Naçizane herkese tavsiyemdir. Keyifli okumalar dilerim.
Nazire Ersöz’e değerli çevirisi için teşekkürler.
Arka Kapaktan Alıntı:
EDGAR ALLAN POE, 1809’da Boston’da doğdu. Henüz bebekken yetim kaldığından onu yanlarına alan John ve Frances Allan çifti tarafından yetiştirildi. John Allan’la para konusunda sürekli anlaşmazlıklar yaşayan Poe, 1827’de orduya yazıldı. Aynı yıl ilk kitabı Tamerlane and Other Poems’i (Tamerlane ve Diğer Şiirler) isimsiz olarak yayımlandı. 1831’de ordudan atıldı. Bunu izleyen yıllarda düzyazıya yoğunlaştı ve yaşamını yalnızca yazarak kazanmaya çalıştı. Southern Literary Messenger, Burton’s Gentleman’s Magazine, Graham’s Magazine gibi dergilerde yardımcı editör olarak çalıştı, Broadway Journal’ın önce editörü, daha sonra sahibi oldu. Nantucket’lı Arthur Gordon Pym’in Öyküsü 1838’de ve Tales of the Grotesque and Arabesque (Grotesk ve Arabesk Öyküler) adlı iki ciltlik derleme ise ertesi yıl yayımlandı. Fakat Poe’nun adını asıl yaygınlaştıran, 1845’te yayımlanan “Kuzgun” şiiri oldu. 1835’te, o sırada on üç yaşında olan kuzeni Virginia Clemm’le gizlice evlendi. Virginia’nın 1847’de veremden ölmesinin ardından Poe kendini daha da fazla içkiye verdi. 1849’da, bilinmeyen bir sebepten öldü.
İthaki Karanlık Kitaplık serisi sıralı liste
1- Uğursuz Bir Şey Geliyor Bu Yana (Ray Bradbury)
2 - Uykulu Kuytu Söylencesi (Washington Irving)
3- Melezler (Stephen Graham Jones)
4- Dracula (Bram Stoker)
5- Yüce Tanrı Pan (Arthur Machen)
6- Nantucketlı Arthur Gordon Pym’in Öyküsü (Edgar Allan Poe)
7- Deliliğin Dağlarında (H.P. Lovecraft)
8- Cthulhu’nun Çağrısı (H.P. Lovecraft)
9- Yürek
Arthur Gordon Pym’in Öyküsü
“Binlerce kişi ağzımdan çıkacak tek bir heceye ya da kolumu oynatışıma
karşı tetikte bekliyor olsaydı bile, yine ne kıpırdayabilir ne de konuşabilirdim.
Ben çaresizce yatarken, canavar ya da her neyse, hiçbir şiddete başvurmaya kalkışmadan öylece duruyordu ve onun altında ölüp gideceğimi düşünüyordum. Bedensel ve zihinsel güçlerimin beni terk etmekte olduğunu hissediyordum,
tek kelimeyle ölüyordum; sırf korkudan ölüyordum.
Başım dönüyordu, ölüm derecesinde hastaydım, görme yeteneğim
zayıflamıştı, üzerimde parıldayan göz küreleri bile donuklaşmıştı.
Son bir çabayla, Tanrı’ya fısıldadım ve ölüme razı oldum.”
1837
