Arthur Gordon Pym’in Öyküsü
“Binlerce kişi ağzımdan çıkacak tek bir heceye ya da kolumu oynatışıma
karşı tetikte bekliyor olsaydı bile, yine ne kıpırdayabilir ne de konuşabilirdim.
Ben çaresizce yatarken, canavar ya da her neyse, hiçbir şiddete başvurmaya kalkışmadan öylece duruyordu ve onun altında ölüp gideceğimi düşünüyordum. Bedensel ve zihinsel güçlerimin beni terk etmekte olduğunu hissediyordum,
tek kelimeyle ölüyordum; sırf korkudan ölüyordum.
Başım dönüyordu, ölüm derecesinde hastaydım, görme yeteneğim
zayıflamıştı, üzerimde parıldayan göz küreleri bile donuklaşmıştı.
Son bir çabayla, Tanrı’ya fısıldadım ve ölüme razı oldum.”
1837
