Ne yana baksak denizdi, maviydi, ışıktı
Sonra bir çaresizlikti zifir
Akıntıya kapılmış gemiler gibiydik
Sayfa 62Kitabı okuyor
Benim de bir insan tarafım vardı
Bakma böyle kötü olduğuma
Benim de dileklerim vardı
Benim de bir beklediğim vardı yaşamaktan...
Ne zaman şiir yazmak istediysem
Seni yazdım, senden öteye gidemedim
Sayfa 78Kitabı okuyor
Gelme diyorsun
Bu gel demektir
Sayfa 20Kitabı okuyor
"Hüzünle karışık sevinçlerden kurtul artık!"
Sayfa 24Kitabı okuyor
Hangi kapıyı çaldıysam sen açtın bana
Hangi gözümü yumduysam seni gördüm
Zamandın, zamandan öte bir şeydin
Yıllarca bir meşale gibi yandın uzaklarda
Sayfa 65Kitabı okuyor
Anlamıyor musun?
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim
Sayfa 67Kitabı okuyor
"Anladım
Bu dünyada benden başka kimse yok beni anlayan"
Sayfa 69Kitabı okuyor
al gözlerimi de kendine bir benim gözlerimle bak. gör, ne kadar erişilmez, ne kadar yüce olduğunu
Sayfa 134Kitabı okudu
sevgimi anlamadığın ve ona saygı göstermediğin anda ölebilirim. karşılık vermediğin anda değil.
Sayfa 130Kitabı okudu
"Ve ben o kadar karanlıklar içindeyim ki
Şunlar ellerindir diyorum, tutamıyorum
Şunlar gözlerindir diyorum, bakamıyorum
Düşün, kahrından ölmeliyim artık
Ölemiyorum"
Sayfa 80Kitabı okudu
Sana sitem etmeyeceğim artık. Bütün suç benim. Seni bu kadar sevmemeliydim. Şu köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye değer, ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakkı var.
Elimi uzatsam tutabilirdim seni, öyle yakındın. Zamana kokun sinmişti. Belki de uzaktın, günlerce koşsam yetişemezdim sana.
Aramızdaki demir kapı belki hiç açılmayacak
Senin ışığını görmeden kapanacak gözlerimiz
Karanlık aman vermiyor
Hangi perdeyi aralasak gece
Ne yapsak çaresiz
Anladım
Bu dünyada benden başka kimse yok beni anlayan...