aslı ve astarı olmayan
@aslinurakpnr
Eski hesabımı bulmaya çalışırken en eskisini buldum. 🩵
İnsan benim gördüklerimi görünce en önemli şeyin para olmadığını anlıyor. Önlerinde bir hayat var, benimkisi ise bitmiş durumda.
Sayfa 33 - CanKitabı okudu
…ama bir kadın kendisine söylenmeyenleri hissederek de acı çeker.
Sayfa 31 - CanKitabı okudu
“Hayat hayattır ve herkes de öncelikle kendi hayatını yaşar”
Sayfa 10 - CanKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Günlük gerçeklerin en sarsıcı olanlarına bile kolayca dayanmış olan ateş sönmüş yüreği, bu özlem duygusunun ilk kabarışında paramparça oluverdi.
Sayfa 404 - CanKitabı okudu
İnsan ölme zamanı geldiğinde değil, ölebildiği zaman ölür
Sayfa 272 - CanKitabı okudu
Oysa yalnızlğın ayrıcalığına ulaşabilmek için yıllar yılı acı ve yokluk çekmiş olan Rebeca, düzmece iyilik gösterileriyle alt üst edilecek bir yaşlılık dönemine, bu ayrıcalığı değiştirmemeye kararlıydı.
Sayfa 248 - CanKitabı okudu
Çünkü yalnızlık, anılarını ayıklamış, yaşamın yüreğinde biriktirdiği özlem dolu süprüntüleri yakmış, geriye en acı anıları bırakarak onları arıtmış , büyütmüş, sonsuzlaştırmıştı.
Sayfa 248 - CanKitabı okudu
“İnsanın en iyi dostu ölmüş olan dostudur,” diyordu. Kendisini hep aynı yerde, ama her sefer biraz daha yaşlanmış, biraz daha yorulmuş, olanların nedenini nasılını, hatta zamanını biraz daha bilmez durumda yakalayan o bitmez tükenmez savaşın kısır döngüsünden, sonuçlanmamasından usanmış , tükenmişti.
Sayfa 190 - CanKitabı okudu
Erişilmez gücün yalnızlığına battı ve ne yaptığını bilmemeye başladı.
Sayfa 190Kitabı okudu
Olayların gerçeğini, herhangi bir biçimciliği girmesine gerek kalmadan görmesine yarayan bir kavrayış var gibiydi.
Sayfa 225 - CanKitabı okudu
Yaşamla hesabını kesin olarak kapatırken kendi insanlarını düşündükçe duygulanmıyor, en çok nefret ettiği kişileri aslında nasıl sevmiş olduğunu anlamaya başlıyordu.
Sayfa 137 - CanKitabı okudu
Bir hayatın parçaları toplanıp bir araya getirildiğinde çıkan resim neyi gösteriyordu, gerçeği mi , kurguyu mu?
Sayfa 218 - CanKitabı okudu
Hiçbir şey saf haliyle, rafine haliyle kalmıyordu. Berrak sulara mürekkep damlar gibi bulanıyor, dumanlanıyordu.
(…)
Sorun buydu. Suyu berraklaştırmaya çalışırken bulandırmak. Herkes arıyor ama daha karışık, daha aykırı, daha bulanık şeyler buluyor, aradığından uzağa düşüyordu.
Sayfa 40 - CanKitabı okudu