b.
@atlaraveuzaklara
Üsküdar, İstanbul
190 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
nâ-ümîd-i vuslat olma ber-murâd eyler seni
vâkıf-ı herhâl olan Allah kâfîdir gönül
mâcerâ-yı aşkı tasvîr eylemekse maksadın
cân û dilden çektiğin bir âh kâfîdir gönül
“her kim ilim öğrenir ve o ilmin gerekleriyle samimi bir şekilde amel ederse; çakmağı ve kaynağı kalbinde allah'ın nûrundan bir nûr olur. bu nûrla hem kendisi hem de başkaları aydınlanır.”
insanın kaderini ve barındırdığı tüm ıstırabı kabul etme biçimi, kendi çarmıhını yüklenmesi ona en zorlu koşullarda bile yaşamına derin bir anlam katma olasılığı sunar. insan, her yerde kaderle yüzleşir ve kendi yaşadıklarından bir şeyler kazanma şansını elde eder.
Okur Takip Önerileri
mesnevî cilt I:
"dünyada nice ashâb-ı kehf vardır ki bu zamanda senin yanıbaşında ve önündedir. Mağara da dost da terennüm etmektedir. Ne fayda, senin gözünde ve kulağında mühür var?"
O büyükler büyüğünün haberlerinden birini dinle: "Huzur-u kalp olmadıkça namaz tamam olmaz."
Dünya hissi, bu cihânın merdivenidir; din hissi de göklerin merdiveni.
Bu hissin sağlığını hekimden isteyiniz; o hissin sağlığını Habib'den (Hz. Muhammed'den).
Bu hissin sağlığı, vücut sağlamlığındandır; o hissin sağlığı, vücudu harap etmektedir.
Aşkı şerh etmek ve anlatmak için ne söylersem söyleyeyim; asıl aşka gelince o sözlerden mahcup olurum.
Dilin tefsiri gerçi pek aydınlatıcıdır; fakat ile düşmeyen aşk, daha aydındır.
Çünkü kalem yazmakta koşup durmaktadır; ama aşk bahsine gelince çatlar, aciz kalır.
Aşkın şerhinde akıl, çamura saplanmış eşek gibi yatıp kaldı.
Aşkı, âşıklığı, yine aşk şerh etti.
Güneşin vücuduna delil, yine güneştir. Sana delil lazımsa güneşten yüz çevirme!
Kimin aşka meyli yoksa o kanatsız bir kuş gibidir.
Dildaşından ayrı düşen, yüz türlü nağmesi olsa bile dilsizdir.
Gül solup mevsim geçince artık bülbülden maceralar işitemezsin.
Bütün günahlarımı affetmiş sanki Tanrım,
Duyuyorum kalbimde tadılmamış sevgiyi.
Ah, sade koşmak, koşmak istiyorum içimden:
Aradığım diyara bu yol çıkacak gibi.
- Beni bırakma kalbim, kalbim sen bana söyle.
Ümitlerinin en güzelini!
Bilemiyorum Rabbim, maksadını, kararını.
Hepimiz işte dünyandayız,
Yataktaki hastamız, topraktaki ölümüz;
Neyiz, ne olacağız?
Bir şey bilmiyorum ... Nefes almaktayım yalnız.
192 syf.
·
Puan vermedi
Hiçlik Zirvesi'ne insanoğlunun binde, yüz binde biri bile çıkamaz. Çünkü ona çıkmak için insan kendine hâkim olmalı, bir kalpte herhangi bir istek olursa yollarda kalır. Oraya yalnız, yaşayan ölüler çıkabilir. Sen kendinde böyle bir güç görüyor musun?
Kendini kendinde bulur
Mutlak iken nokta olur,
Âdem imiş mazhâr-ı Hak.
