Ablama hediye olarak almıştım. Sonra da bir göz gezdireyim dedim ve biraz pişman oldum diyebilirim. Yazar baş karakterlere o kadar odaklanmış ki, bir yan karakterinin de olduğunu unutmuştu. Kitapta mantık hatası vardı. Örneğin 20 yaşlarının ortalarında olan bir üniversite öğrencisinin lisede 'sözde' okuyor olması.
Kitapta gözüme çarpan bir şey daha vardı: O da sürekli aynı olay ve karakterlerin çevresinde kelimelerin dans etmesiydi. Kız karakter kendini kötü bir çocuğa bırakmış. Ama aynı zamanda da bırakmamış. 'Bakireliğim benim' diye diklenirken iki- üç saniye sonra küçücük bir kız çocuğuna dönüşüyor. 'Ediz beni kollarına al' diyor. İroni.