Onun yanında yatarken, fiziki aşkın, birbirimizin kollarında olmanın ve bir şeyler alıp vermenin ne kadar önemli olduğunu görebiliyordum. Evren infilak ediyordu, her bir zerrecik birbirinden koparak -bir bebeğin annesinin rahminden koptuğu, dostların birbirinden ayrıldığı ve herkesin kendi yoluna koyulup hedef kutusu olan ölümün kucağına doğru tek başına gittiği gibi - bizi karanlık ve yalnız bir mekana fırlatıyor, bizi sonsuza dek birbirimizden ayırıyordu.