Kevser Aydemir
@aydmr_k
561 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yetenekli Öğrenci , Esaretin Bedeli ve Solunum Metodu isimli hikayelerin birleşimidir bu kitap. En son ne zaman 
Stephen King kitabı bitirdiğimi hatırlamıyorum ama insana verdiği heyecanı çok özlemişim. Kitabı bitirme sürem uzadı çünkü alıp okuyamadım ama her aldığımda da başladığım bölümü bitirmeden bırakamadım , çok sürükleyici ve kesinlikle sonunu
Okur Takip Önerileri
Çerez kitaplardan. Bir iki açışta bitirmelik. Seviyorum 
Ayfer Tunç un kalemini. Kuru kızı çok sevdim. Kitaptan değil baş karakterden bahsediyorum. Adı yok karakterimizin. 
Kambur da ki Acibe’yi anımsattı bana. Birilerinin kendinden aciz olduğunu hissetmeye dünden hevesli insanların, o aciz bulduklarını hor görüp küçümserken nasıl zevke geldiklerini okuduk. Bu hikayede olan çevre o kadar tanıdık ki bu beni üzdü aslında. Fesatlık , küçümseme , kendinden aşağı görme ve aşağı gördüğün için onun üzerinde istediğin hakka sahip olduğunu zannetme gibi hastalıklı düşünceleri olan insanlar neden bu kadar çok ? Yahu sen bir kapasitenin farkına varsana da demedi hiç birine kuru kız. Hoş sonunda demiş oldu ama kırk yıl da susulmaz. Ben resmen hınçlandım. O kendini bilmezlerin hadsizliği çok güzel verilmiş kitapta. Gözüm seğirdi. Sağ solda da o kadar çoklar ki. Ben senden güçlüyümcüler , benim dediğimi yapacaksıncılar, senin aklın ermez beni dinleyeceksinciler. Nasıl tahammül ettin kuru kız? Etrafta olan bu tiplere nasıl dayandın ? Gerçi sonunda bir had bildirme durumu da olmadı değil. Karamsar kitaplar ruhumu darlar genelde. Bu kitap için de şen şakrak denemez tabii ki ama sonunda bir zafer kazanmışlık hissi aldım ya o yetti bana. Hedeflerine ulaşamadı ya çıkarları peşine düşenler , bende bundan keyif aldım. Birde zincirlerini kıran ve gözünü karartıp yola çıkan kuru kızın bu tutumundan. İnsanın gücü içinde. Yeterki çürükler içinden sıyrılıp çürümemeyi tercih etsin.
Yüreğimde bir ağırlık… Bitirdim ama acısı kaldı. Fazla hissettim ben bu öyküleri. Yine diyorum bu yazarın mahareti. Kambur dan sonra arayı açmadan devam etmek istedim 
Esra Kahya kitaplarına. O yazsın ben okuyayım. Öyle sevdim. Acı dozu benim için fazla ama batmadı gözüme. Yazara hayranlığım ağır bastı. 12 kısa öyküden oluşuyor kitabımız. Her biri yaşanmış öykü gibi, hoş gibisi fazla, kim bilir kaç defa yaşandı. Okuduğum acıyı da hissettim , öfkeyi de kıskançlığı da.. Her duygu bu kadar mı güzel geçer insana. Dilerim daha çok yolum kesişsin yazarımızla. Kitabı es geçmeyin. Okuyun , okutturun.
Enfes. Lütfen bu kitabı okuyun , pişman olmayacaksınız.
Yılı harika bir kitapla kapatıyorum. Hayranlığımı ne denli buraya yansıtabileceğim bilmiyorum ama en sevdiğim kitaplar arasında yerini alan Kambur a tek kelimeyle ba yıl dım. Tesadüfleri de ayrı seviyorum. Canım kitap arkadaşım 
Yasemin in önerisi üzerine haberdar oldum kitabın varlığından. 
Yüksel Yüksel abi önermiş ona da. İkinize de
Çok şaşırtıcı , sürpriz son yok . Nokta atışı , tüm süreci tahmin etmek tabii ki mümkün değil ama bu işten şu isim çıkar diyor insan genel anlamda. Yazar sanırım hiç beklenmeyen , en güvenilir ismi uşak yapmayı seviyor. Galiba bu spoilerın babası oldu. Tabii ki katil uşak, ne olacaktı başka. Her seferinde Mustafa Sandal şarkısı dinlemişim gibi oluyorum. Tını girince şarkının sahibi belli oluyor ya hani , tarz aynı tüm parçalarda. Bu kitaplarında yazarını bilmeksizin okusam bence derim bunu Agatha ablam yazmış diye. Tarz hep aynı. Bu yorumu da tüm incelemelere başka sanatçı ilaveleriyle yapacağım sanırım :p Bir öncekinde de Serdar Ortaç gibi demişim mesela. 
Agatha Christie mezarında ters dönecek , bunlar nasıl benzetmeler böyle. Ama tabii severek okuyoruz , okutuyor kendini. Sık okusam sıkılırım ama yılda bir iyi gidiyor. Belki birkaç yılda bir daha iyi gider.
Bu kitap bizi anlatıyor. Seni, beni , bizi.. Gerçek anlamda bizi. Çoğumuzda baş karakterin tutkuları mevcut. Sadece kontrolü elden bırakmıyoruz. Mesela diyor ki okuduğum ve belki de bir daha asla kapağını açmayacağım bu kitabı neden sonsuza dek evde tutmak istiyorum. Gerçekten neden yapıyoruz ki bunu? Ama onlar bizim yavyulayımız. Nasıl dağıtalım kütüphanemizi ? Altını çizip kendimizden renk verdiğimiz kitabı nasıl başkalarına verelim ? Ben de yapamıyorum ama çok takdir ediyorum okuyacağı kitabı kütüphaneden alanları veya ben okudum artık bende durmasına gerek yok deyip dağıtanları. Biliyorum ki doğru olan bu. Ama sonra iç sesim diyor ki yok ya sakla bu da senin mirasın :p :D Bizim mesele 
Kâğıt Ev de ki boyutta değilsede bence bu da bir istifçilik kafası. Biriktirme olayına kapılınca eksikleri bulmak ve onunda rafta yerini alması tutku haline dönüşüyor. Burada da 
Yüzyılın En iyi Bilimkurgu Öyküleri kitabı için güzel tekliflerde bulunanlar var mesela 
Kineba :P Ama Kâğıt Ev de kitaplarına garajda yer açma adına arabasını arkadaşına hediye eden karakteri görünce tüm teklifler gözümde sönük kaldı :D Hiçbir şeyi abartmamak lazım. Tutku iyidir hoştur da insanı ele geçiriyorsa hiç de sağlıklı bir durum oluşmuyor. Masum görünen bir mesele bile olsa fazlası zarar. Hepi topu üç beş gün ömür sürüp gideceğiz , tek odak noktasıyla ve onu da tam başaramıyorum , vaktim yetmiyor kafasıyla kendine eziyete gerek yok.
