“Yegoruşka o ana kadar bu insanlarla birlikte yaşadığı her şeyin bir duman gibi birdenbire yok olduğunu anladı. Geriye dönerek umarsızlık içinde bir iskemleye çöktü, kendisi için o andan sonra başlamış bulunan, yeni, bilmediği yaşamı acı gözyaşlarıyla selamladı. Kimbilir, nasıl bir yaşam olacaktı bu?”