Biz küçükken çok büyüktük.Mesela kollarımı bir açardık,dünyayı kucaklardık.Güzeldik biz küçükken ......
Kaşlarımızı almayı bilmezdik,makyaş çok büyüklerin işiydi sevmezdik.Arkadaşalarımızla beraber bir gece uyuya bilirsek eger velinimetti bizim için,lükstü.zenginlikti.Ailelerimiz en az beş kez arardı eve beş dakika geç kaldıgımızda.Otobüsteyim bile diyemezdik.Otobüs lüsktü,zenginlikti,koşa koşa eve varana dek nefes almazdık ve nerdesin sen sorusunu duymadan cevabı verirdik.
Biz bir gülerdik küçükken,kalbimiz kahkahalar atardı.
Biz küçükken öğretmenimizin en yakın arkadaşımızla sıralarımızı ayırmasın diye,teneffüse kadar konuşmazdık.Not yazardık birbirilerimize.Biz diyorum küçükken bizdik böyle bayağı bir kalabalıktık.Yani biz diye bileceğim kadar çok.Biz küçükken bir büyüktük ki böyle kollarımızı açsak sığmazdı eni boyu.
Sonra mı? Büyüdük. kollarımızı açtıgımızda bir kişiyi bile sığdıramayacak hale geldik.küçülene kadar büyüdük,çok büyüdük yani. Biz olamadık bir daha.Sen ben olduk.Büyüklük lüks degildi.zenginlik degildi koşa koşa büyüdük.büyürken ne de çok küçüldük...
: ) Nazım Hikmet Ran..
Beş dakika önce mutsuzluktan ölürken beş dakika sonra beraber kahkaha attığım insan benim için çok degerlisin çok dio
Yorgunum,uykusuzum bir şey istemiyor canım
Örtsünler üstümü,toprak da olsa razıyım...
Okur Takip Önerileri
Beni güldürmeyen hiçbir şeyi ciddiye almamayı öğrendim hayatta..
Duası olmalı insanın,
Bütün sevdiklerini içine alabileceği..
Ve bir seccadesi,
Göz yaşlarıyla Rabbine vara bileceği...
senin gözlerin kahverengi toprak olsun :) benim gözlerim yeşil çimen olsun.bu çimen gözler senin toprak gözlerin de yeşermek ister :) şiir yazmayı çokk seviorummm:bahar