N.B.
@banabirsazverin
Antalya
16 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Fakat neredeyse tüm isteklerimin yerine geldiği ve yaşam karşısındaki beklentilerimin karşılıksız kalmadığı o dönemde kendimi hiçbir biçimde mutsuz hissetmemiş olduğumu da kesinlikle söyleyebilirim. Ne var ki kaderin tüm beklentilerimi yerine getirmesi ve benim de bunun ötesinde hiçbir şey talep etmeyişim bir alışkanlık haline geldiğinden bu hal giderek yaşamda bir heyecan eksikliğine ve cansızlaşmaya yol açtı.
O zamanlar ben olan kişi, iç ve dış görünüşü bakımından ait olduğu toplumsal sınıfın, yani biz Viyanalılar özellikle gururlanmadan, olağan bir durumu ifade edercesine “seçkin tabaka” diye adlandırdığımız sınıfın çoğu üyesinden pek farklı değildi.
Okur Takip Önerileri
Belki de kişi anlaşılmayı sevilmekten fazla arzu ediyordu.
Mutlu son dediğimiz nedir ki Osman? Anlatanlar hikayenin mutluluğa yakın bir yerinde anlatmayı bıraktıkları için birilerinin sonsuza dek pembe bulutlarda yaşadıklarını sanıyoruz.
Yönetmek?
Genellikle idrak ne kadar fazlaysa yanılgı da o ölçüde artar; zekâ ne kadar fazlaysa, akıl o ölçüde azalır.
Hiyerarşik toplumun uzun vadede ancak fakirlik ve cehalet temelinde varlığını koruyabilirdi.
Şu hayatta öğrendiğim iki şey var; Birincisi, taşınırken koli bandıyla makasın yerini asla unutmayacaksın. İkincisi, sermayeyi eşşeğe başlamayacaksın. İnsan şahsi hayatının sürdürülebilirlikle ilgili olan kısmını değişken, kendinden bağımsız olarak hareket eden fani bir şeye bağlarsa ayvayı yiyor gerçekten de. Tutunacak bir şey arayan herkese kendilerine tutunmalarını tavsiye ediyorum. Biliyorum onun da sağı solu belli olmuyor ama yine de elimizdeki seçenekler arasında en iyisi bu, hem bakma eğlenceli de. Memnun kalmayan gelsin beni bulsun, yerim adresim belli Osman.
İnsan olmanın değerine inanırsan, bu yolla bir sonuç elde edemesen bile onları yenmiş olursun.
Onunkine benzer ama muazzam güçlü, muazzam sistematik, çok daha az korku yüklü bir zihnin ürünüydü. Bildiği en iyi kitaplar insana zaten bildiğini anlatanlardı.
“Aklıselim durağan değildir…” diye mırıldanarak ve bu sözlerin içinde engin bir bilgelik barındırdığını düşünerek uykuya daldı.
Savaş karşısında neredeyse en akılcı tutumu gösterenler, sürekli el değiştiren bölgelerdeki bağımlı halklardır. Savaş, onların gözünde, dev bir deprem dalgası gibi tepelerine çöküp giden, sonra tekrar gelen bir musibetten başka bir şey değildir. Hangi tarafın kazanacağı konusunda tam bir kayıtsızlık içindedirler. Efendilerinin değişmesinin hiçbir fark yaratmayacağının, yeni efendilerinin de onlara eskileri gibi davranacağını, önceki ile aynı muameleyi göreceklerinin farkındadırlar.
En iltimaslı grupları bile sıkıntının eşiğinde tutulması kasıtlı bir politikadır, çünkü genel yoksunluk hali ufak ayrıcalıkların önemini arttırır ve gruplar arasındaki ayrımı büyütür.