"Yeni bir gözyaşı yağmuru.
"Portuga'mın geri gelmesini istiyorum., küçük İsa. Bana Portuga'mı geri vermelisin..."
Sayfa 188
"... ve kimsenin artık benimle ilgilenmediğini gördüm. Yeryüzünde kimse kalmamıştı. Okula dönmedim, yüreğimin beni götürdüğü yere gidiyordum. Zaman zaman hıçkırıklara boğuluyor, yüzümü önlüğüme siliyordum. Bir daha hiç göremeyecektim Portuga'mı, hiç. Gitmişti. Ve yürüyor, yürüyordum."
Sayfa 188
"Gittiğim bütün yerlerde sen de varsın. Zaman zaman, okulda kapıya bakıyorum ve senin görünüp bana günaydın diyeceğini düşünüyorum..."
"Tanrım! Hiç bu kadar sevgiye susamış bir küçük yürek görmedim... Ama biliyor musun, bana bu kadar bağlanman doğru değil."
Sayfa 179
Okur Takip Önerileri
"Daha çok anlat." dedim.
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?"
"Gider gibi yaparız."
Sayfa 178
"En çok ne istersin?"
"Seni, Portuga."
Sayfa 166
"Portuga!"
"Hımm..."
"Hep senin yanında olmak isterdim, biliyor musun?"
"Neden?"
"Çünkü dünyanın en iyi insanısın. Senin yanındayken beni kimse azarlamıyor ve 'günışığının yüreğimi mutlulukla doldurduğunu' hissediyorum."
Sayfa 143
"Çok canın acıyacak Zezé."
"Zaten çok acıyor."
Sayfa 125
"Küçük düşmek, çektiğim acıdan daha çok üzüyordu beni. Bu hayvana ağız dolusu sövmek isteği duyuyordum içimde."
Sayfa 111
"Hep de aynı konular. O eşek sürüsünün bunları öğrenmesi için dünya kadar zaman gerek."
Güldü.
"Ne biçim söz o, Zezé?"
"Ama doğru söylüyorum, Glória. İnsan şarkı söyleyerek çok daha fazla şey öğreniyor."
Sayfa 97
"O sırada annemin karaltısı yolun köşesinde belirdi. Gerçekten oydu gelen. Dünyada kimse ona benzemezdi. Yerimden fırladım ve ona doğru koştum."
Sayfa 83
"Gırtlağıma bir şey dügümlenmişti, yediklerim boğazımdan geçmek bilmiyordu. Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur."
Sayfa 54
"Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
Sayfa 51
"Zezé, ağlıyorsun."
"Geçer."
Sayfa 49
"Önemi yok."
Tam tersine çok önemliydi. Öyle üzgündüm ki, o kadar büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım ki, o an ölmeyi istedim.
Sayfa 48
"Evet, efendim. Ev değiştirdiğimizde, Luciano'nun bizimle gelmemesinden korkuyorum."
"Bu yarasanın seni çok sevdiğine inanıyor musun?:
"Evet, seviyor."
"Yürekten mi?"
"Bundan hiç kuşkum yok."
"Öyleyse arkandan geleceğine de inan. Ortaya çıkmakta gecikebilir. Yine de bir gün seni kesinlikle bulacaktır."
Sayfa 39