"Zamanın yükü sonsuzluğa uzanıyor, mutat alışkanlıkların yokluğunda saatler her türlü anlamını yitiriyordu. Zindan duvarları arasında kalmışçasına, gergin ve avare halde odaları arşınlamaya başladı; sokaklar, dünya, gerçek yaşam ona yasaklıydı..."
Sayfa 32 - Irene...
Okur Takip Önerileri
"Ben sensiz ne yapacağım? Ağlayıp inleyeck miyim..."
Sayfa 48 - Paula Ferdinand'a:
"Oturması gerekiyordu, hissiz ve çaresiz yığılıverdi. Başı, bitkin bir şekilde sıkılmış yumruklarının üzerine düştü. Nihayet koyverdi kendini ve ufacık bir çocuk gibi ağlamaya başladı."
Sayfa 41 - Ferdinand
'Elizabeth kendi kendine, "Birkaç güne kadar arkadaşına Netherfield'a gelemeyeceğine dair bir mektup gönderirse ben de cevabımı almış olurum," diye düşünüyordu. "Bütün hayallerimden, artık beni sevmesini dilemekten vazgeçerim. Madem beni ve sevgimi elde edebilecekken vazgeçiyor, ben de onu yüreğimden atarım.'
Sayfa 431 - Martı Yayınları
