Tuhaf olan bir şey de uykumun olmamasıydı; oysa insan büyük, çok büyük acılarla karşılaştığında, ilk sarsıntıyı atlattıktan sonra hep uyumak ister. İdam cezasına çarptırılanların son gece derin bir uyku çektikleri söylenir. Öyle de olmalı zaten, doğadaki gibi yani, yoksa hiçbir şeye dayanamaz insan. Ben de sedire uzandım, ama uyuyamadım...