sen güneşte bronzlaşırken, sokaklarda dolaşırken
odalarda kaynaşırken kışı bekledim ben
insanlar gülmesin neredeyim hiç bilmesin
yağmur yağsın kapılar kapansın diye bekledim
insanlar görmüyor tekrarlayıp ezberliyor
sanki senle ben olmak istiyor, bölüp duruyor
aylar geçti, ki zaten geçecekti
bak kış geldi ki zaten gelecekti kendi başına
yalnızlığımın altını çizdim
sonrası...
yağmurlardan ibaret fırtınalardan
soğuk havada buz tutan küçük yalanlardan
kapalı kapılardan, renkli ışıklardan
vazgeçilmez hiçbir zaman can acıtandan
vazgeçilmez hiçbir zaman
dudaklarını donduran şu yalnızlığından