Medine
@bir_munzevii
م️
Asıl önemli olan kusurlu başlangıçlar değil, iyi sonlardır.
Psikoloji
190 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
bende bir hâl olduğunu en son yakınımdakiler anladı.
Okur Takip Önerileri
Kendi yararsızlığına saplanıp kalmış kişi, artık bir hayatı olmasını arzulamaz..
Sayfa 181Kitabı okudu
En ufak nesneye bile sahip olmaktan tiksinmek: şu masa, şu yatak, şu pılıpırtı..
Sayfa 176Kitabı okudu
Şu ki, uykusuz geceler bitebilir, ama sizde bıraktıkları ışık sönmez: Karanlıklarda cezasız kalmadan görülmez, bunun öğrettikleri tehlikesiz bir şekilde derlenemez, güneşten artık hiçbir şey öğrenemeyecek gözler vardır, gecelere hasta olan ve bundan hiç iyileşmeyecek ruhlar da..
Sayfa 174Kitabı okudu
otuzuma gelmeden bu işi bitirmeye karar vermiştim. Fakat yıllar geçtiğinden, gençliğimin gururunu kaybediyordum: Her gün, bir tevazu dersi gibi, hâla hayatta olduğumu, hayatın çürüttüğü insanların arasında rüyalarıma ihanet ettiğimi hatırlatıyordu bana. Artık var olmama beklentisinden bitkin düşmüştüm, bir aşk gecesinin üzerinde şafak söktüğü zaman vücudumu ortasından ayırmayı bir görev ve iç geçirmelerdeki ölçüsüzlüğü hafızayla beş paralık etmeyi tarifsiz bir kabalık addediyordum. Ya da başka anlarda, gururu göğün tahtına çıkaran bir ferahlama içinde her şey kavranıldığında, mevcudiyetiyle zamana hâla nasıl hakaret edilebilirdi? O zaman da bir insanın utanmadan yerine getirebileceği tek işin hayatına son vermek olduğunu; kendini, günlerin birbirini izleyişi ve mutsuzluğun ölgünlüğü içinde küçültme hakkı olmadığını düşünüyordum. Ölümü seçenler dışında hiç kimsenin Tanrı'nın sevgili kulu olamayacağını tekrarlıyordum kendime. Şimdi bile, kendini asan bir kapıcı yaşayan bir şairden daha değerlidir gözümde.
Sayfa 170Kitabı okudu
Cansıkıntısı, hiçbir inanç adına yaşamayıp, hiçbir inanç adına ölmeyenlerin çektikleri azabın adıdır.
Sayfa 165Kitabı okudu
Gelgit
Varlıklar arasında boş yere kendine model ararsın: senden uzağa gidenlerin sadece lekeleyici ve zararlı veçhelerini edinmişsindir: bilgenin tembelliğini, azizin tutarsızlığını, estetin ekşiliğini, şairin edepsizliğini -ve hepsinde bulunan kendiyle geçimsizliği, gündelik şeylerdeki kaypaklığı, sadece yaşamak için yaşayandan nefret etmeyi. Safsan, çirkefin pişmanlığını çekersin, kirliysen edebin, hayalperestsen kabalığın. Olmadığın gibi hiç olmayacaksın; ya olduğun gibi olmanın hüznü.. Cevherin hangi aykırılıklara batmış ve dünyaya sürülmende hangi karışık deha ağır basmış? Kendini ufaltmadaki ısrarın, ötekilerdeki düşüş iştahını benimsettirmiş sana: filan müzisyenin falan hastalığı; filan peygamberin falan kusuru; kadınların -şair, hovarda veya azize- melankolileri, bozulmuş usareleri, ten ve düş çürümeleri. Kararlılığının baş ilkesi, harekete geçiş ve anlayış biçimin olan burukluk, dünyadan tiksinmenle kendine acıman arasındaki gelgitin tek sabit noktasıdır.
Sayfa 142Kitabı okudu
Nasıl bir uçurum kusursuzluğuna ulaşmışım ki düşecek yerim bile kalmamış?
Sayfa 140Kitabı okudu
Evet, aslında iblisler ruhumla top oynuyor gibi geliyor bana..
Sayfa 133Kitabı okudu
Ya bana başka bir evren sunulsun -ya da pes ediyorum.
Sayfa 131Kitabı okudu
Ve türün tüm ağırlığını hissederim ve bunun tüm yalnızlığını üstlenmişimdir. Ortadan bir yok olsa! -Ama can çekişmesi kokuşmuş bir ebediyete doğru uzar. Her âna beni yok etme serbestliğini bırakırım: Soluk almaktan yüzü kızarmamak edepsizliktir. Artık hayatla anlaşma yok, artık ölümle anlaşma yok: Olmayı unuttuğumdan, silinmeye razıyım. Oluş -ne cinayet!
Sayfa 131Kitabı okudu
Macera son buluyor; bilinç can çekişiyor; ezgilerimiz uçup gitti; ölenlerin güneşi parlıyor işte!
Sayfa 130Kitabı okudu