Bugün size yaşadığım garip bir günden bahsetmek istiyorum. Uzun zaman sonra dışarı çıktım ve eve dönene kadar -abartmıyorum- 6 farklı kavgaya şahit oldum. Toplam 12 kişi saçma sapan sebeplerden dolayı birbirine girdi.
Mesela hastanede sıradayken tam arkamdaki iki kişi birbirine ağza alınmayacak küfürler ettiler. Onlar bunları yaparken aralarındaki küçük bir çocuk "lütfen artık susun" diye ağlamaya başladı.
Otobüse bindiğimde şoförle çocuklu bir kadın birbirlerine bağırmaya ve küfürler etmeye başladılar (sebebi ise kapıyı iki saniye erken kapattığı için)
Yine otobüsteyken şoförle başka bir otomobildeki adam -galiba kırmızı ışık yüzünden- bağrıştılar. Otomobildeki adam sinirle arabadan indi ve şoföre saldırmaya çalıştı. İki kişi zor ayırdılar...
Gerçekten bunlar her gün yaşanıyor mu? Neden kimse birbirine saygı duymuyor? Neden karşımızdaki kişinin ufacık bir hatasını hoş göremiyoruz da bağırarak küfürler ederek saldırarak kendimizi haklı çıkarmaya çalışıyoruz? Böyle yapınca siz haklı olmuyorsunuz!!!
Toplum içindesiniz ve bir sürü insanı; çocukları, yaşlıları, gençleri böyle saçma şeylerle korkutup rahatsız etmeye hakkınız YOK!
Gerçekten acınacak bir hal...
Bu basite alınacak bir şey değil! Herkesin suratı bir karış! Neden böyle? İnsanları ufacık bir sebep için üzmek çok mu hoşunuza gidiyor? Ne olur ki azıcık gülümseseniz? Özür dilemeyi bilseniz? İnsanların yaptığı işlere saygı duysanız? Biraz sabırlı olsanız? Toplum içinde olduğunuzun farkında olsanız??? Ne olur ki bunları yapsanız ya da yapmayı deneseniz?
Bu kadar zor olmamalı bence...
Çok yazık...
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?