"Olmaz kızım" diyecektin saçlarımı okşayarak, "öyle tek başına geçmez ömür, kutsaldır aile, yaşın geldi artık."
Güldüğüme bakma. Dinlemezdim sözünü. Aile dediğin şey, bitmeyen bir mide yangısı babaanne. O kutsallık palavrası da kandırmazdı beni. Hepsi boş.