betül meryem
@bmcevher
İngilizce Çevirmen
İstanbul
68 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
134 syf.
7/10 puan verdi
·
12 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Belleğin güvenilmez bir şey olabileceğini anlıyorum; çoğunlukla insan hangi koşullarda anımsıyorsa bellek onların rengini büyük oranda taşıyor.
Sayfa 137Kitabı okudu
Ah, bu bir zamanlar arzuladığından çok daha zor bir muharebeydi. Yaşlı savaşçılar bile bunu denememeyi tercih ederlerdi. Çünkü açık havada, kargaşanın ortasında, henüz genç ve sağlıklı bir bedene sahipken, zafer borularının öttüğü anda ölmek güzel olabilir; ama bir hastane koğuşunda uzun uzun acı çektikten sonra ölmek daha kötüdür herhalde; evde, sevgi dolu ilenmeler, hafif ışıklar ve ilaç şişeleri arasında ölmek daha melankoliktir. Ama bilinmeyen, yabancı bir diyarda, sıradan bir han odasında, yaşlı ve çirkinleşmiş bir biçimde, dünyada, arkada hiç kimsenin kalmadığını bilerek ölmek kadar zor hiçbir şey olamazdı.
Haydi biraz cesaret Drogo, bu senin son kâğıdın, ölümün karşısına bir asker gibi çık ki, hiç olmazsa kandırılmış yaşamın güzel bitsin. Yazgıdan intikamını al, kimse sana kahraman ya da buna benzer bir şey demeyecek ama işte tam da bunun için böyle yapmaya değer. Gölgenin sınırını, resmi geçitteymiş gibi dimdik, kararlı bir adımla aş, hatta becerebilirsen gülümse.
Sayfa 230Kitabı okudu
Drogo zamanın akışının duruverdiğini zannetti. Bir büyü bozulmuş gibiydi. Son zamanlarda burgaç giderek yoğunlaşmış, sonra aniden ortada hiçbir şey kalmamıştı, dünya yatay bir kıpırtısızlık içinde duruyor, saatler boşu boşuna çalışıyordu. Drogo yolun sonuna gelmişti; işte, gri ve tekdüze bir denizin bomboş sahiline varmıştı artık ve çevrede ezelden beri ne bir ev, ne bir insan, ne bir ağaç vardı.
Sayfa 229Kitabı okudu
"Tıpkı o gün olduğu gibi," diye düşündü, tek fark rollerin değişmiş olması ve artık yüzüncü kez Bastiani Kalesi'ne çıkan yaşlı yüzbaşının kendisi, yeni teğmenin de yabancı bir Moro olmasıydı. Drogo, bu arada koskoca bir kuşağın geçtiğini, artık kendi yaşamının doruğunu geride bıraktığını, artık, o uzak Eylül gününde Ortiz'in içlerinde bulunduğunu düşündüğü ihtiyarların tarafına geçtiğini anladı. Ve kırk yaşını geride bırakmış ve hiçbir iyi şey yapmamış olarak, çocuksuz, yaşamda gerçekten tek başına olan Giovanni, çevresine, kendi yazgısının düşüşe geçtiğini görerek, korkuyla bakıyordu.
Sayfa 200Kitabı okudu
birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193Kitabı okudu
"Ne demek istiyordun Angustina? Cümleni bitiremeden gittin; belki de gayet sıra-dan, aptalca bir şey, belki saçma bir umuttu dile getireceğin, belki de... hiçbir şey değildi."
Sayfa 137Kitabı okudu
Hikâyeni anlatmayı bitirdiğinde ölmüş olursun. Sen, kendini bir hikâyede öldürdüğünde senin bedeninden söylemekle eksilen ve seni öldüren şey hikâyenin bedeninde yaşamayı sürdürecek. Defalarca kendini öldürmenin geometrisidir edebiyat. Kendini türlü türlü, defalarca, hazla ve acı içinde öldürebilmeni mümkün kılar. Yazmak başka hiçbir nedenden değilse bile sırf bu yüzden arzulanacak şey. Kâfir olmadan intihar etmenin ve kendini öldürsen de yaşamayı sürdürebilmenin tek yolu. Kendini bir hikâye için öldürdüğünde yeni bir başkası için yeniden doğabilmenin tek yolu. Kendini defalarca öldürüp yine de günahkâr olmamanın tek yolu.
Sayfa 137Kitabı okudu
birileri bizi kendi sesimizin tortusundan korusun!
Sayfa 135Kitabı okudu