Ümit Yaşar Oğuzcan’ın kaleminden okuduğum ilk eseri. Her bir satırda kendisine hayran olmamanız elde değil. Melankoli, aşk, ölüm temalarıyla yazdığı şiirlerinin her bir satırında kendinizi bulabilirsiniz.
Kitap iki bölümden oluşuyor; şiirler ve mektuplar. Beni en çok etkileyen nedense Sahibini Arayan Mektuplar kısmı oldu. Mektupların her birine ayrı hayran oldum, niyeyse çok etkiledi beni. Bir insan bu kadar nasıl sevebilir? Bu kadar sevmek mümkün mü? Soruları her bir cümlede kafamda dönüp durdu.
Hiç sıkılmadan okunabilecek bir kitap, herkese tavsiye ederim.
Birkaç alıntıyla bitireyim,
• “Kalabalıkta yitirdiğimizi yalnızlığın tam ortasında bulmadık mı?”
• “Zaman, yalnız ve yalnız seni aradığım için değerli bence. Ve bir gün seni bulmak ümidi, çektiğim bütün acılara değer.”
• “Merdivenin son basamağındayım
Bir adım daha atsam
Kimseler tutamaz beni
Bir adım daha atsam karanlıktayım”
