büşra
@busragnul
düşünür,okur,yazar…
kendi dünyasında yaşayan biri
ıntj
Öğrenci
İstanbul, 8 Aralık 2005
34 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Söyleyeceğin sözlerin anlamsız kalacağını hissettiğin ve fark ettiğin an daha çok susmaya başlarsın,daha çok uzaklaşmaya başlarsın,kendinle daha çok çatışmaya başlarsın “çıkmak istedin al işte çıktın da ne oldu peki, ne değişti”çıkmaya çalışan düşüncelerine ithafen söylersin böyle sitem dolu cümleleri sonra onları da anlamaya başlarsın bazen zorlayarak anlam çıkarmaya çalışırsın gerekli gereksiz her bir şeyden.Anlamı bulduğundaysa bu kadar çabuk değersizleşmesine hayret edersin.Ama yine de vazgeçmezsin aramaktan ve yine dönersin sitem dolu cümlelerine,bu döngünün sonu var mıdır bilmiyorum ama her döngünün sonunda asla aynı kalınmadığını biliyorum.
Okur Takip Önerileri
“Suya batmış durumdasın, bu dünya üzerinde seni kurtarmak isteyen bir ben varım; eğer ben de batarsam seni kurtaracak kimse kalmaz geriye."
“Ruhunu tedavi edemezler, onun ruhu uçmak istiyor, uçmak isteyen bir ruhu hiçbir ilaç yerinde tutamaz.”
“Belki de bazen sesler kısılmalıydı yükseldiğinde ,enkaza dönüştürdüğü hayatların nefes alabilmesi için.”
“Bazen çıkışın yönü oklar ile gösterilmez peki yine de çıkışı bulmaktan vazgeçer misin ya da tüm zorlanmalara,kaybolmalara rağmen yine de bulmayı dener misin ?”
“Bir peri misali düşmüştü gökyüzünden ansızın
“Bir haberim var sana gökyüzünden:”demişti ve ben ne olduğunu soruncaya kadar kaybolmuştu,yetişememiştim hızına zaten nasıl yetişebilirdim ki bu yorgunlukla ona?”
"İş zorla yürür, insan bir çıkmaza varınca aklına bir çözüm yolu gelir. Çıkmaza girmeden önce de çözüm yolu yok demek değildir ama bu; düşünmüş olabilir bu çözümü insan, ancak yapıp yapamayacağını bilmiyordur henüz.”
Sordu küçük çocuk bana
“Ulaşmayı çok istediğin gökyüzüne ulaşabildin mi,dokunabildin mi yıldızına,görebildin mi masallarda anlatılan ay dedeyi,konuşabildin mi senin gibi gökyüzünde var olmayı istemiş ruhlarla?”
Cevap verdim ona
“Henüz değil Semuhe henüz değil ama inan bana bir gün gerçekten ulaşacağım oraya fakat şimdi biraz daha kalmalıyım burada ,eksik basamaklarım var çünkü.”
Sonra bir ses duydum ve arkamı döndüm
“Her zaman eksik basamakların olacak fakat içinde köklerini salmaya devam eden hayalin eksik basamaklarını tamamlaman için gereken enerjiyi her daim verecek sana ve sen ilerlediğine inanacaksın,gerçekte ne kadar ilerlediğinin önemi olmadan.”
Göremiyordum yüzünü fakat bunun bir önemi olmadığını yalnızca onun da isminin Semuhe olduğunu bilmemin yeterli olduğunu söyledi sonra Semuhe gibi o da gitti ve ben bu gece yaşadığım bu garip olay üzerine düşünmeye başladım nasıl bu kadar benzeyebiliyorlardı birbirlerine sanki biri diğerinin büyümüş haliydi üstelik isimleri de aynıydı peki ya ben bu denklemin tam olarak neresindeydim neresinde olmam gerekiyordu tüm bu sorularımı konuşmak üzere Elza’yı aradım ve her zamanki yerimize doğru yola koyuldum.
“Açmıştım kafesin kapağını,artık özgürdü kuşum ve öylesine huzurluydu ki artık kimse döndüremezdi onu bana.”
“Aynalar ile kaplıydı tüm duvarlarım hangi tarafa dönsem kendimi görüyordum ve hayret ediyordum bu kadar farklı kimlikler ile nasıl yaşadığıma.”
“Koşacaksın Semuhe daima koşacaksın ileriye geride bıraktıklarına bakmadan bulduğun her yeni sen ile koşacaksın soluklanacak bir yer buluncaya kadar.”