Kazlar ömürlerinde bir kez evlenirlermiş. Eşlerden birinin başına bir şey gelir yahut ölürse ötekisi bir daha evlenmezmiş. Ateş yağar, nehir dururmuş o vakit. O inler, dağlar dinlermiş. Yüreğine Munzur Dağları kadar bir ağırlık çökermiş sonra. Dünya ona dar gelir, dara çekilir gibi bir hal alırmış yüzü. Kimsiz kalır, koca: Tenha bir yer olurmuş. Öyle yapayalnız kalırmış dünyada. Eşin ölümü küçük bir kıyametmiş, kıymet bilmek gerekmiş…