İnsan ruhu ne anlaşılmaz bir muamma?
Seher, ta uzaklarda uykuya ve daha başka şeylere kanmış sarı çiçeklerin mesut gözlerini açacakları vakittir.
Ah bu erkekler! Hepsinde aynı gurur, aynı kendini beğeniş. Bizim de bir kalbimiz olduğunu, bizim de "mutlaka" isteyecek bir şeyimiz olabileceğini, bir türlü akıllarına getirmek istemiyorlar.
Hayattaki ilk hatıralarınızı yazmaya çalışın. Bakalım, neler bulacaksınız?
Sizin için güzel bir hayat tekrarı olur.
Sayfa 1 - *Sör aleksiKitabı okuyor
"İnsan, ayrılık saatinde durmadan konuşmalı, nesi varsa söyleyip bitirmeli değil mi?
Sayfa 173Kitabı okuyor
Hayata zalim ve haksız bir şey diyenlere ilk defa inanıyor ona, isyan ediyordum.
Sayfa 254Kitabı okuyor
"Ayın on beşi karanlıksa, on beşi aydınlıktır."
Sayfa 172Kitabı okuyor
Çalıkuşu
"Yağmurların içinde, önümdeki fenerin donuk izini takip ederek birçok dar, karanlık sokaktan geçtim. Hiçbir şey hissetmiyor, hiçbir şey duymuyor, sele düşmüş bir yaprak gibi iradesiz sürükleniyordum."
Feride Kamran
"Sevecek bir hakiki insan bulanlara şaşmak lazım... Çünkü onun bir hayalini bile bulmak o kadar güç o kadar güç ki..."
Sayfa 58Kitabı okuyor
İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu
bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, hep birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı
sızı uyandırırmış.