Günün en önemli saati, pencerenin yanında ılık ikindi güneşine karşı oturduğu saatlerdi. Bu pencere, dışarıda sokaklarda akıp giden ve kendisinin dışlandığı hayata baktığı bir çatlaktı.
Bu da bize gösteriyor ki insanlar, artık yapacak pek bir şeyleri kalmadığında ve ayaklarına gelen fırsatları görmemeye başladıklarında, gerçekten yaşlanmışlardır.