Öyle yalnız,
öyle boş
kaldım ki
ağlıyordu yapraklar
son kalanlar, sonra
düştü onlar da gözyaşları gibi.
Ne daha önce
ne de sonra
böyle birden yalnız duymuştum kendimi.
işte buradayım, hiç bilemiyorum
neden birini tanıyamıyorum
neden biri beni tanımıyor,
sanki herkes ölmüş de burada
bir ben yaşıyormuşum bunca unutuş arasında