b☆
@crystal1s
Boşlukta salınan bir yolcu.
uzay boşluğunda salınmak
satürn ve jüpiterin arası
11 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
”Aydın olmak modaya uygun elbise, şapka ve kolalı gömlek giymek değildir. Aydın kesim, bir milletin beyni gibidir. Millet sizi iyi bir öğrenim gördükten sonra, bir maaşa konasınız; akşamları, kahvelerde iskambil veya domino masasının başına geçip eğlenesiniz diye okutmamıştır.”
“Ansızın büyüyor çocuklar. Daha bir kediyi görmeden bir savaşın görüntülerini izliyorlar ekranlardan. Kuş seslerinden önce bir bilgisayar oyununun gürültülerini tutuyoruz kulaklarına; parfümün kokusu, sabundan önce geliyor. Bu küçük bedenlerin içinde peyda ettiğimiz hormonlu hafızanın bir gün nasıl bir felakete yol açacağını düşünmeden, gururla, "artık her şeyi biliyor çocuklar" diyoruz.”
Okur Takip Önerileri
“Bırakın, bir saksının içinde oturayım
Örümcekler farketmesin beni.
Sus pus olmuş bir sardunya yüreğim.”
“Utanmıyor musun sadece daha fazla para, şan ve şöhret peşinde koşup anlayış gücüyle, hakikatle ve ruhun kusursuzlaştırılmasıyla hiç ilgilenmemekten, bunlara hiç kafa yormamaktan?”
“İnsanoğlu her adımını mezardan uzaklaşmak için atar, yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır. Nitekim her nefesini ömrünü uzatmak için alır, yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman azalır.”
“Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.”
“Ruhum gizli bir orkestra benim; hangi
enstrümanlara dokunduğumu, hangilerinin benim içimde gıcırdadığını bilmiyorum. Bir senfoni olarak tanıyorum kendimi ancak.”
“Yalnızlık mı? Gerçeği söylemek gerekirse yalnızlık tek başına olmak değildir. Düşünceler yalnız insanlara her zaman eşlik eder. Çare bulunamayan yalnızlık başka bir şeydir. Gerçek yalnızlık, kişinin karşısındakinin bakışlarında kendini gösteren yalnızlıktır.”
insanoğlu ne garip, değil mi?
“Sonsuza dek genç kalan ben, ihtiyarlayansa şu resim olsaydı! Bu uğurda... Bu uğurda her şeyimi verirdim! Evet, koca dünyada vermeyeceğim hiçbir şey yok! Ruhumu bile satarım bu uğurda!”
“Sözcükler! Basit, sıradan sözcükler! Nasıl korkunçtular! Nasıl duru, canlı ve acımasız! İnsan onlardan kaçamıyordu. Gene de nasıl elle tutulmaz bir büyüleri vardı! Maddesiz şeylere esnek bir form verme yeteneğine sahiptiler sanki, sanki kendilerine özgü bir müzikleri vardı, viyola gibi, flüt gibi tatlı. Gündelik sözler ha! Sözden daha gerçek bir şey var mıydı?”
“Ben birisinden çok fazla hoşlandım mı onun adını hiç kimseye söylemem. Onun kimliğinden bir parçayı başkasına teslim etmek gibi gelir bu bana.”
“Öbür insan kardeşlerimizden
farklı olmamak daha iyidir. Bu dünyada en şanslı olanlar bence çirkinlerle aptallar. Yan gelip yayılarak yaşam denen oyunu ağzı açık seyredebilirler. Zafer denen şeyi bilmeseler bile hiç değilse yenilgiyi de tatmazlar. Aslında hepimizin yaşamamız gerektiği gibi yaşar onlar, kaygısız, kayıtsız, çalkantısız.”
"Günden ne bekliyordu ki, titrek ve sessiz adımlarıyla durup dinlenmeden sessizliğin içinde ilerleyen saate gözlerini öylece dikmişti?"
"Ama burada günler nasıl da uzundu. Saatler, sanki insanlar gibi temkinli adımlarla ilerliyordu ve madam onları hızlandıracak hiçbir yol bilmiyordu."
“Sonra da sanki hiçbir şey olmamış gibi işinin başına döndü.” Bir yığın eski hikayede rastlanır böyle ifadelere, ama belki de bu ifade hiçbir hikayede geçmemiştir.
Sayfa 113Kitabı okudu
Etrafımızdaki tüm acıları biz de çekmeliyiz. Hepimizin ortak bir vücudu yok, ancak büyümesi bir. Bu da bizi şu veya bu şekilde tüm acıların içinden geçiriyor. Bir çocuk nasıl yaşamın evrelerinden geçerek gelişir, yaşlanır ve ölürse (ve her aşamada esasen bir öncekinde bulunana, istek veya korkuyla ulaşılmaz görünürse) biz de (insanlıkla kurduğumuz bağ da kendimizle olan kadar derin) şu dünyanın acılarını çekerek gelişiyoruz. Bu bağlamda hakkaniyete yer olmadığı gibi, acıdan duyulan korkuya veya acının bir ödül olarak gösterilmesine de yer yoktur.
Sayfa 107Kitabı okudu
İki seçenek: kendini sonsuz küçültmek veya öyle olmak. İkincisi bitiştir, yani eylemsizlik. Birincisi ise başlangıç, yani eylem.
Sayfa 95Kitabı okudu
Adam bir yılın hesabını yapıyor, oysa akşama kalmadan öleceğini bilmiyor.
Sayfa 26Kitabı okudu
“Savaşacağım tek şey içimdeki diğer bendi.”
"Bütün hayvanlar eşittir. Ama bazı hayvanlar öbürlerinden daha da eşittir."
