Bir umut gelmişti şehre sessizce
Başını sokacak bir dam buldu ilk önce
Bir oda bir mutfak
Dayadı döşedi kendince
Ayakları üzerinde durmalıydı
Tükenmeden davranmalıydı
Hazıra dağ mı dayanır
SENİ DEMEZ DE NE DER
İki şey var yollar boyu aydınlık ve saf,
Biri yaşamakla acı, biri ölümce tuhaf:
Var olmak sevdiğim senden taraf,
Düşünmek sana karşı.
ANTİK
Yıkıntılar yıkıntılar altında
Çiçek kokulu çağların oyuntuları
İstemez sevmez uyumaz
Çağırır
Eskiyim evrenin yaradılışından
Topraktan karanlıktan önce çok
Yokluğun boşluğunu duyuyorum
Azaldığımca
Ki gelip gittiği
Kapanık duygularla adsız ülkelerin
Ki yaşarım kocaman us'ta
İnsan olmadan
Kalanlar
Bitkilerde hayvanlarda sularda
Yaslı bir çıplaklıktan
Sevgiler uçunca kalanlar
ÖZLEM ÇİÇEKLERİ
...
Başlamadan önceki gibidir
Gelişin
Gidişin
Bitmeden önceki gibi
Gündüzleri ben ada olurum
Geceleri sen
Sen gündüz binbir dalgasındır
Ben gece
Birbirimizi görmesek
Gece derler
Gündüz sanırlar
Bakıştığımızı
YOLDAŞLAR
...
Biz üç yoldaş
Konuşmuyorduk sürüp giderk yol
Bir dayanamadım sordum ben
— sizler kimsiniz
Böylesine tez böylesine çabuk
Hep önde hep ileri — kimsiniz?
Biri ben geceyim dedi düşte sandım kendimi
Öbürü ben gündüzüm dedi ışıdım